Przekręt wszechczasów cz. 25 – Kontrakty

„Skoro wszyscy ludzie są sobie równi, to dlaczego ktoś rozkazuje mi jak żyć”…?

Niby proste pytanie, a zapewniam Was, że nie jest tak łatwo na nie odpowiedzieć. Przynajmniej bez zapędzania się w bajki typu – „to nasza królowa”, bo to już zupełnie herezja dzisiaj, jutro polecimy na marsa, mamy HDTV w ręku, dzwonimy do kolegi na drugim końcu ziemi, a kłaniamy się w pas królowej… Jeżeli ktoś, kto to teraz czyta uważa, że taki układ jest jak najbardziej w porządku, to chyba zabraknie mi argumentów, żeby odpowiedzieć na pytanie wyżej.

Ok, skoro wszyscy jesteśmy równi, a mnóstwo ludzi wokół stara się nam mówić, co nam wolno, a czego nie, to albo wcale nie jesteśmy równi, albo gramy w jakąś grę, tylko jaką i jak do niej trafiliśmy?

Zanim postaram się trochę przybliżyć temat „panów”, musimy powiedzieć trochę na temat natury kontraktów, umów, interakcji miedzy ludźmi i praw jakie rządzą tym zjawiskiem.

Kontrakt, posiada 4 podstawowe elementy (to super ważne):

1. OFERTA, „meeting of the minds”, to znaczy, są 2 lub więcej strony, które wyjawiają chęć zawarcia umowy, wejścia w biznes, to musi być DOBROWOLNE, nie można kogoś zmusić do „ochoty na biznes”, chyba że to mafia (rząd???) robi.
2. FULL DISCLOSURE, czyli WSZYSTKIE warunki umowy muszą być jawne, „kawa na ławę”. Nie może być NIC pominięte, inaczej kontrakt jest nieważny.
3. EQUAL CONSIDERATION, czyli obie strony muszą wnieść coś, co ma jakąś wartość do tej umowy. Kontrakt, gdzie korzysta tylko jedna strona, nazywa się niewolnictwem.
4. ACCEPTANCE, czyli wyraźna chęć zaakceptowania warunków umowy, to również musi być zrobione dobrowolnie.

Jest jeszcze kilka rzeczy, ale te 4 są najważniejsze. Żaden kontrakt zawarty bez tych elementów nie ma mocy prawnej, żaden. To będzie dosyć ważna informacja kiedy porozmawiamy o tym, jakie umowy nas wiążą z rządem.

1. Oferta może być złożona pisemnie, ustnie, emailem, txt, jakakolwiek forma zainicjowania chęci wstąpienia do umowy jest prawomocna. Jasne, że lepiej mieć coś na piśmie, bądź mailu, niż tylko rozmawiać, dlatego żeby później uniknąć nieporozumień, zawsze mamy jakieś korespondencje do których możemy wrócić.

Im jaśniej wyrażamy swoją intencję wejścia w biznes, tym łatwiej będzie nam później negocjować, zasada KISS (Keep It Simple Stupid) jak najbardziej sprawdza się na tym etapie. Rząd ma niestety inne sposoby, żeby „wciągnąć” nas w biznes, ale o tym później.

Jeżeli oferta kontraktu nie była jasna, bądź ktoś został zmanipulowany do wejścia w umowę, taki kontrakt jest nieważny. Jeżeli strona ma nieuczciwe intencje, taka oferta, cała umowa nie istnieje na mocy prawa. Kto z nas otrzymał kiedykolwiek ofertę wzięcia udziału w tej paranoi w jakiej dzisiaj żyjemy? Kiedy ostatnio dostaliśmy ofertę bycia obywatelem, posiadania prawa jazdy, nr pesel itp.? Proszę się nad tym zastanowić, całe nasze uczestnictwo w tym systemie jest niby dobrowolne, ale nikt nie złożył oferty wzięcia udziału… po prostu z automatu nas wrzucają do tej gry, skoro RP to korporacja, my jesteśmy jej pracownikami (z założenia), to kiedy nam złożono oferty pracy?

2. Full disclosure, czyli „kawa na ławę”, super ważny temat. Dzisiaj umowy są coraz częściej pisane w tzw. legaleeze czyli języku adwokackim, pokręconym do granic, gdzie mało kto rozumie cokolwiek poza swoim imieniem i nazwiskiem, dlaczego? Dlaczego ustawy są tak pisane, że nawet te głąby, co płodzą te brednie nie potrafią ich wytłumaczyć w prosty sposób? Ten sposób formułowania myśli ma tylko jeden cel – zakręcić człowieka w sposób legalny, tak, żeby to strona używająca tego języka była zdolna do niemal wszystkiego w ramach umowy. Tylko wracając do sedna sprawy – jeżeli nie rozumiemy umowy, jak możemy ją podpisać? Dlaczego dzisiaj nikt nie powie „ja po prostu nie rozumiem co tu jest napisane, proszę to napisać w prostym dla mnie języku, inaczej nie ma kontraktu”???

Wszystkie warunki umowy muszą być jasne, koniec kropka. Nie rozumiemy czegoś – pytamy, nie podoba nam się coś – negocjujemy. Wiem, że nie zawsze to możliwe, zwłaszcza w sprawach z rządem, te france nie pytają o nic, po prostu narzucają nam swoją wolę, ale i to się niedługo zmieni.

A co jeśli są poukrywane klauzule – taki kontrakt jest nieważny. Dziś, ktokolwiek z was ma pożyczkę na mieszkanie i przeczyta ją dokładnie, znajdzie niejeden ukryty myk, a to daje podstawę do zakwestionowania samej umowy, udowodnienia nieuczciwych intencji i w rezultacie zatrzymanie interesu na korzyść „pożyczkobiorcy”.

Dlaczego ten punkt jest tak ważny, bo tu jest najczęściej okazja do wydostania się z nieuczciwych umów. Zrozumienie umowy, gdzie rzeczy nie są jasne, bądź celowo przeinaczone jest niemożliwe, więc naturalną sprawą jest to, że jeśli nie rozumiesz warunków twój podpis jest nie ważny. Szybka odpowiedź na argument – „ignorancja nie jest wytłumaczeniem mogłeś zapytać, albo – nie moja wina że nie czaisz” nie do końca będzie działać tu. Stając na wokandzie ja zapytałbym o prostą rzecz – jakie miałeś intencje konstruując ta umowę w taki sposób, że przeciętny człowiek nie jest w stanie jej zrozumieć? Dlaczego nie używałeś prostego języka, czy twoim zamiarem było ukrycie czegoś, bądź wprowadzenie mnie w błąd?

Niemal każdą sytuacje można obrócić w prosty sposób na swoja korzyść i pokazać ławnikom, że to ten kto posługuje się zawiłym językiem, niezrozumiałym dla przeciętnego człowieka ma złe intencje, ważna rzecz.

Znów nawiążę do naszych interakcji z korporacyjnym RP. Skoro nikt nie złożył nam oferty wzięcia udziału w „państwie”, również nikt nie pokwapił się dać „kawę na ławę” i wytłumaczyć, z czym się wiąże nasz udział w tej grze, prawda? Kto z was wie, że bycie obywatelem niesie ze sobą pewne zobowiązania, posiadanie pozwolenia na przemieszczanie się w postaci „prawa jazdy” niesie ze sobą obowiązek przestrzegania setek zakazów, nakazów i obfituje w kary w postaci mandatów na każdym niemal rogu? A tak naprawdę nie potrzebujemy czyjegoś pozwolenia na to, żeby przejechać z A do B, tak długo, jak nikomu nie robimy krzywdy i podczas tej akcji jesteśmy nietykalni.

3. Equal consideration, czyli obie strony wnoszą coś wartościowego do umowy. Nie musi to być pieniądz, mogą to być najróżniejsze rzeczy, z własnością intelektualną włącznie. Dzisiaj ja zrobię tobie stół, za tydzień ty pouczysz mnie grać na gitarze, nieważne, ważne jest to, że obie strony są tzw. beneficjentem z wynikającej sytuacji/umowy. Ktoś komu wydaje się że może skonstruować umowę, gdzie poprzez zawiły język i jakiś trick „kupi” od starszej osoby mieszkanie za 20 zł bardzo się myli. EQUAL znaczy równoznaczne, równowarte, mieszkanie warte na rynku 150 000 nabyte przez szwindel za 20 zł – taki kontrakt nawet ja jestem w stanie odkręcić, nie mowie już o kimś, kto się tego porządnie pouczy. To są niezmiernie ważne informacje, bo my wszyscy na co dzień wchodzimy bądź kontynuujemy masę kontraktów, w każdej chwili niemal naszego życia. Ja siedzę teraz i piszę, używam prądu – umowa z dostawcą, mam Internet – umowa z dostawcą, ogrzewam mieszkanie – umowa z dostawcą, jem kanapkę – wszedłem w biznes ze sklepikarzem wcześniej, jestem w domu, za który płacę – umowa o wynajem i tak bez końca. Więc zrozumienie natury kontaktów jest fundamentalne dla naszej egzystencji, ciekawe dlaczego nie uczą nas tego w szkołach…. A, jeszcze nawiązanie do „umowy” z rządem – co takiego może zaoferować rząd, w zamian za naszą pracę, czego nie dostał/ukradł ode mnie wcześniej?

4. ACCEPTANCE, czyli akceptacja umowy. Po poprzednim zaznajomieniu się z ofertą, warunkami umowy, zrozumieniu całego układu, zgadzamy się na umowę. I tu ciekawostka, nie wszystko musi być na papierze. Tylko dlatego, że nie podpisaliśmy papieru nie znaczy to, że nie ma umowy. Wchodząc do sklepu, bądź restauracji i zamawiając coś, wchodzimy w umowę, wyjawiliśmy naszą wolę wejścia w umowę wchodząc do knajpy i prosząc o menu. Zaznajamiamy się z warunkami umowy – schabowy = 10 zł, akceptujemy ofertę składając zamówienie – niczego nie podpisaliśmy, a jednak nikogo nie dziwi, że kelner będzie oczekiwał zapłaty. Tak jest również podczas umów wszelakiej maści. Ja robię meble ludziom i do biznesów, jeszcze nie zdarzyło mi się, że podpisałem cokolwiek na papierze. Wszak mam ofertę wysłaną emailem, warunki omówione emailem, bądź w postaci tekstowej i mam zgodę na mailu, idę do pracy – umowa istnieje, nikomu nawet nie przyjdzie do głowy powiedzieć – „ha, nie ma papierowego kontraktu, więc nie będę płacić” – a jeżeli to już się stanie – mamy już sposób, żeby odebrać należność z nawiązką.

Pozwólcie, że znów odniosę się do naszych interakcji z rządem – kiedy dokładnie ktokolwiek z nas złożył świadomą zgodę na branie udziału w biznesie korporacji RP? Nigdy, ktoś może powiedzieć, i to się często słyszy – brak niezgody – oznacza zgodę, tylko jest mały problem – ten schemat dotyczy już istniejącej umowy, która była jak najbardziej prawomocna, gdzie miała wszystkie elementy i nasza zgodę, a coś poszło nie tak i teraz robimy proces administracyjny. Jeżeli nas wrobiono w udział biznesu RP, nie było oferty, nie powiedziano o warunkach umowy, nie było nic wartościowego ze strony RP, a na koniec nasza zgoda była DOMNIEMANA, to gdzie, się pytam, istnieje jakikolwiek kontrakt/umowa miedzy mną a rządem RP? Nigdzie, to jest odpowiedź, jest jak zwykle – domniemana…

„Agreement of the parties makes the law” – zgoda obu stron tworzy prawo, to jedna z najważniejszych maksym prawnych, jest uniwersalna i ma zwierzchnią jurysdykcję w wielu przypadkach, pod warunkiem, że spełnia wszystkie elementy niezbędne do powstania umowy. Dzisiaj widzę na co dzień niemal problemy jakie ludzie mają tylko dlatego, że nie rozumieją czym jest i jak działa kontrakt. Dzisiaj (pracując w nieruchomościach) widzę od środka masę problemów jakie mają ludzie z najemcami. To durne prawo ustawowe jest tak wymyślone, żeby dać szansę na niekończące się procesy, tuziny adwokatów, którzy piszą listy, obrady, rozprawy tylko po to, żeby takiego delikwenta który nie płaci za czynsz można było usunąć z mieszkania. Widzę jak ludzie płaczą, bo płacą pożyczkę na mieszkanie co miesiąc, a najemca siedzi w tym mieszkaniu, czasem nawet rok i adwokaci niby „szarpią” się między sobą niczym wilki, żeby coś wygrać. Jedno wam powiem – bzdura na resorach, to wszystko to durny teatr żeby LAW SOCIETY mogło ciągnąć kasę w nieskończoność, a jak już wykrwawią swoich klientów – to załatwią sprawę, albo i nie, bo i tak bywa.

Skoro „zgoda stron tworzy prawo” w tych relacjach, dlaczego nie zrobić swojego własnego kontraktu zamiast używać szablonowo zrypanych, jakie podsuwają adwokaci? Jeżeli właściciel mieszkania (nie ważne, że na kredyt) ma 100% tzw. equity – czyli wartości tej nieruchomości – TO ON tworzy prawa jakie obowiązują przyszłych zainteresowanych wynajmem, to logiczne. Jeżeli się obawia, że może zaistnieć sytuacja, gdzie najemca przestanie płacić i nie będzie chciał się wynieść, wystarczy, że zrobi klauzule gdzie wyraźnie napisze „w razie nie otrzymania opłaty wynajmu przez …. najemca zgadza się opuścić lokal w ciągu np.30 dni bez możliwości negocjacji bądź odzyskania depozytu” i tyle.

Tylko taki układ jest nie na rękę adwokatom, bo tu nie ma nic do interpretacji, pieprzenia w bambus na wokandzie i tak dalej, a co za tym idzie – nie zarobią na swoich zagrywkach, listach, ustawach itp.

Nawet jeżeli ustawa mówi inaczej (podaję przykład z miejsca gdzie mieszkam UK) umowa miedzy 2 żywych ludzi ma zwierzchnią jurysdykcję, bo tu chodzi o tytuł własności – EQUITY, a w systemie gdzie wszytko rozgrywa się o pieniądze, to właśnie equity jest królem.

Na koniec dodam te wszystkie machloje w PL, gdzie taki Amber Gold okrada tysiąc ludzi, potem zamyka firmę i kładzie lachę, (dostali śmieszny wyrok i nic więcej) są do odzyskania jak najbardziej. Franek Pietranek wisiał mi £1000 i wielu innym ludziom też. Dorobił się i zamknął firmę nie wypłacając należności za pracę, i ludzie myślą, że sprawa leży do góry brzuchem – nic bardziej mylnego. Pomyślcie, mimo że zawarliście umowę z dyrektorem Pietrankiem, ten jego status/tytuł, to wymyślony koncept, nie żyje swoim życiem – Franek jest jedynym animatorem tej osoby, bez Franka, to tylko napis na kartce papieru. Umowę podpisał Franek, nie dyrektor, prezes czy właściciel, tylko Franek z krwi i kości, występujący w roli dyrektora, więc jak wam wisi siano, a sam mieszka w willi za 20 000 000, to już wiecie kogo pociągnąć do odpowiedzialności – nie dyrektora nie istniejącej spółki, tylko Franka Pietranka z krwi i kości, potem założyć LIEN na ten piękny dom i niech się facet poci, można nawet załatwić mu pudło za to co zrobił – tu u mnie to jest dosyć prosta procedura, nie wiem jak w PL.

Zachęcam do szukania info na temat kontraktów w sieci, jest tego multum, można naprawdę ułatwić sobie życie zapoznając się z tym.