Konstytucja Suwerenów Rzeczpospolitej Polskiej

Kochani,

z przyjemnością przedstawiamy Wam uformowaną wizję KSRP.

Cały projekt jest dla nas wielkim wyzwaniem, a jednocześnie przynosi nam wzruszenia oraz nadzieję. W ostatniej fazie tworzenia KSRP chcemy uwidocznić nasze starania i konfrontować się z konstruktywnymi opiniami. Z uwagi na to, że mamy sporą dynamikę naszych prac, artykuł ten będzie zmieniać się na Waszych oczach, często w oparciu o Wasze wartościowe spostrzeżenia i uwagi.

Jeżeli masz sugestie, proszę podaj je pod postacią kodową: „Artykuł 1: Zmieniłbym X na Y”

 

To będzie bardzo interesujące doświadczenie dla nas wszystkich i zanosi się na ciekawe zmiany w naszym życiu.

 

Czym jest prawo naturalne? Oto nasza definicja:

„Prawo naturalne to uniwersalne, pierwotne prawo wynikające z samego faktu istnienia człowieka. Każdy człowiek jest z natury wolny i ma wszelkie prawa do swojej naturalnej i nieograniczonej ekspresji życia, dążąc do nieograniczonego samodoskonalenia, czyniąc piękno i dobro bez szkody dla innego życia. Szkodę uczynioną ma obowiązek zadośćuczynić, wedle możliwości. ”

---

 

Konstytucja Suwerenów Rzeczpospolitej Polskiej

z dnia 07.07.2020 roku

 

Preambuła

My Suwereni Rzeczpospolitej, w dobroci serca i świadomości swojej, nawiązując do szlachetnych dzieł i czynów przodków naszych, w miłości Człowieka do Matki Ziemi naszej, pragnąc zachować jej piękno i człowieczeństwo nasze w harmonii i Suwerenności, według Prawa Naturalnego i poszanowania świętości życia wszelkiego dla dobra naszego i następnych pokoleń – tę oto Konstytucję na Wiecu naszym stanowimy.

 

Rozdział I – Rzeczpospolita

Artykuł 1.

Suwerenne Państwo nasze jest Rzeczpospolitą.

Artykuł 2.

Rzeczpospolita jako państwo jest reprezentacją spraw Rodów Polskich (Narodu) jako administracja, która respektuje wszelkie Prawa Naturalne Suwerena. Państwo Polskie ma wszelkie prawa do wzorowej służby, bez możliwości naruszania Prawa Naturalnego Suwerena oraz jego Rodów (rodzin).

Artykuł 3.

Ród to społeczność Rodzin Suwerenów oraz Suwerenów, którzy mogą utrzymać fizyczne oraz naturalne relacje, działając dla wspólnego dobra i bezpieczeństwa, zachowując wolność oraz poszanowanie Prawa Naturalnego wszystkich członków społeczności.

Artykuł 4.

Obowiązkiem Rzeczpospolitej jest absolutne respektowanie Prawa Naturalnego oraz Wolności Suwerena, wspierając wszelkie potrzeby Suwerena oraz Rodów Suwerena, zachować bezpieczeństwo życia oraz jego mienia, w poszanowaniu życia naszych braci mniejszych oraz naszej Matki Ziemi.

Artykuł 5.

Naturalnym obowiązkiem Suwerena jest respektowanie Prawa Naturalnego, wspieranie projektów suwerennościowych oraz godna reprezentacja całej społeczności Rodów Rzeczpospolitej.

Artykuł 6.

Językiem urzędowym w Rzeczpospolitej Polskiej jest język polski.

 

Rozdział II – Suweren

Artykuł 7.

Suwerenem jest każdy naturalny człowiek rozumiejący swoje istnienie oraz prawo wolnej woli. Suweren jest gotowy do egzekucji oraz respektowania Prawa Naturalnego Suwerena, w poszanowaniu życia braci mniejszych oraz naszej Matki Ziemi.

Artykuł 8.

Suwereni, w poszanowaniu praw Suwerenów, radzą na Wiecu. Na Wiecu ustala się konsensus oraz polecenie dla administracji do zrealizowania woli Suwerena. Suweren na Wiecu wypowiada się bezpośrednio lub poprzez posła Rodu.

Artykuł 9.

Wiec Suwerenów jest wolnym i dobrowolnym zgromadzeniem Suwerenów, zwoływanym do podjęcia decyzji o charakterze lokalnym, Rodowym jak i Narodowym.

Artykuł 10.

Prawo nieletnich jest prawem ich rodziców. Ostatecznością jest, aby nieletni został odebrany rodzicom lub rodzicowi. Jeżeli to nastąpi, zawsze zostaje w rodzinie i zawsze z całym rodzeństwem. Jeżeli jest to niemożliwe, nieletni zostają pod opieką rodziny Rodu. Ostatecznością jest adopcja Narodowa. Adopcje zagraniczne lub handel adopcyjny jest bezwzględnie zakazany.

Artykuł 11.

Rodzina jest unią rodziców, w wyniku której rodzi się potomstwo. Rodzicami są matka – rodzicielka oraz ojciec – rodzic. Jest to unia dwóch naturalnych płci, które niosą naturalny potencjał na potomstwo. Rodzina oraz jej potomstwo są najwyższą formą poszanowania dobra istnienia gatunku i powinny być wyjątkowo chronione oraz wspierane dla dobra istnienia ludzkości.

Artykuł 12.

Suweren Rzeczpospolitej Polskiej jest reprezentantem wszystkich Suwerenów Rzeczpospolitej i z tego powodu jego postawa obliguje go do zachowania godności, poszanowania innych stworzeń oraz ich praw do życia. Powinna charakteryzować się najwyższymi wartościami oraz dobrem.

Artykuł 13.

Każdy Suweren ma absolutne prawo do owoców swojej pracy oraz mienia, które użytkuje. Jest niedopuszczalne, aby odebrać narzędzia pracy, dobro niezbędne do życia oraz schronienie.

Artykuł 14.

Suweren, który spowodował szkodę zobowiązany jest tę szkodę zadośćuczynić. Gdy zadośćuczynienie nie nastąpiło lub jest niewystarczające, sytuacja jest kierowana do Rodu Suwerena do rozpatrzenia i osądzenia. Sprawę kieruje poszkodowany bądź pozywający, który poczuwa się do wypełnienia Prawa Naturalnego.

Artykuł 15.

Wszystko, co na ziemi, w ziemi, w wodzie i w powietrzu jest naturalnym dobrem wszystkich żywych. Można uczciwe dystrybuować zasoby bez szkody dla innych, a ewentualne szkody naprawić bądź zadośćuczynić.

Artykuł 16.

Korporacje oraz inne formy prawa stanowionego nie mają żadnych praw do tego, co istniało przed ich powstaniem i nie jest owocem ich uczciwej działalności. Wszelkie immunitety są zakazane. Prawo musi być bezwzględnie egzekwowane, a szkody zadośćuczynione.

Artykuł 17.

Wszelkie formy wymiany, usług oraz działalności komercyjnej między Suwerenami są ich prywatną sprawą i nie podlegają żadnej kontroli lub dozorowi, o ile wszelkie prawa zostały uszanowane.

 

Rozdział III – Administracja

Artykuł 18.

Administracja Suwerena powoływana jest do wykonania zadań i na czas potrzebny do ich wypełnienia. Służba dla Suwerena nie ma możliwości naruszać jego Prawa Naturalnego, o ile działalność tej służby nie wymaga interwencji w obronie praw innego Suwerena.

Artykuł 19.

Do Administracji Suwerena powołuje się spośród społeczności Suwerenów Polskich, najlepszych do wykonania zadania i na czas trwania zadania. Dopuszczalne jest zatrudnianie ekspertów na pozycji konsultanta spoza przestrzeni Suwerenów naszych Rodów.

Artykuł 20.

Służba Suwerena jest honorem i wyróżnieniem. Może zostać odebrana na Wiecu Suwerenów większością głosów powołujących do służby. Utrata statusu Suwerena Rzeczpospolitej Polskiej jednoznaczna jest z utratą honoru i przywilejów posła, pracownika administracji itp.

Artykuł 21.

Suweren ma prawo odrzucić rozporządzenia administracji, ustawę, przepis lub propozycję służby.

Artykuł 22.

Rzeczpospolita jako administracja interesów Rodów oraz Suwerena dysponuje zasobami oraz środkami, jakie otrzyma z dobrowolnych składek lub uzyska w wyniku zrealizowania projektów w interesie Suwerena. Administracja Suwerena nie ma możliwości przekraczać budżetu oraz zaciągać zobowiązań kosztem Suwerenów.

Artykuł 23.

O ile jest to konieczne, administracja na wniosek służby lub Suwerena, zwołuje na Wiec lub do ruszenia w sprawie pilnej, którą, rzetelnie zbadaną, przedstawi i uzasadni, a podjęte działania umotywuje solidnie.

Artykuł 24.

Na wniosek Rodu lub indywidualnego Suwerena Polskiego, administracja lub służby przedstawią raport z działalności oraz finansów. Raporty te są jawne dla Rodów i Suwerenów, o ile nie powoduje to realnego zagrożenia bezpieczeństwa Narodu. Wtedy sprawą zajmuje się Trybunał Suwerenów i podejmuje decyzję o jawności bądź jej braku.

Artykuł 25.

Przywilej wypowiadania się na Wiecach, w sprawach Państwa, Rodów oraz organów służby Suwerena ma każdy, kto stanowi o swoim losie i życiu jako Suweren. Na Wiecu może wypowiedzieć się gość za zgodą Suwerena zapraszającego, który za jego wypowiedź odpowiada.

Artykuł 26.

Posłowie wybierani są przez Rody i wypowiadają się w zakresie, na jaki zostali powołani. Ich głos i słowa reprezentują interesy Rodów. Posłowie pełnią poselstwo aż do odwołania lub do rezygnacji z pełnienia służby.

Artykuł 27.

Posłowie oraz pracownicy administracji Suwerena ponoszą pełną odpowiedzialność przed Trybunałem Suwerena, który jeśli orzeknie winę pozwanego, może spowodować utratę stanowiska, odpowiedzialność karną oraz wydalenie z przestrzeni Suwerenów.

Trybunał Suwerenów może udzielić tylko jednego upomnienia bądź zaproponować czasowe zawieszenie posła lub pracownika administracji, które nie skutkuje utratą stanowiska i przywilejów wg postanowień werdyktu Trybunału. Pozwany może wnioskować o rodzaj kary lub upomnienia oraz oferować propozycję naprawy szkody bądź zadośćuczynienia.

Artykuł 28.

Diety oraz wynagrodzenie dla pracowników administracji oraz posłów są ustalane przez Suwerenów Polskich podczas Wiecu Suwerenów jako jeden z punktów Wiecu. Mogą być też ograniczane lub uzupełniane wedle osiągnięć i efektywności pracy, poprzez propozycje Suwerena Polskiego, które zostały zatwierdzone na Wiecu.

 

Rozdział IV – Wymiar Sprawiedliwości

Artykuł 29.

Każdy ma prawo do sprawiedliwego, jawnego rozstrzygnięcia sprawy przez właściwy, bezstronny organ Wymiaru Sprawiedliwości Suwerenów, ustanowiony według przedmiotu i wagi sprawy. Jawność rozprawy może być wyłączona ze względów moralnych, ochrony życia, interesu prywatnego lub innego ważnego powodu w rozumieniu bezpieczeństwa Suwerena oraz Narodu. Orzeczenia są jawne i publiczne.

Artykuł 30.

Dbając o dobry wizerunek Suwerena Rzeczpospolitej Polskiej oraz jego Rodu i Narodu, każdy Suweren, który zachowuje się w sposób niegodny, niehonorowy, naruszający poszanowania Prawa Naturalnego, może być postawiony przed Trybunałem Suwerenów oraz wykluczony ze społeczności.

Artykuł 31.

Trybunał Suwerenów jest powoływany przez Suwerenów Polskich w sytuacjach wyższej konieczności, w sytuacjach rażącego naruszenia Prawa Naturalnego, popełnienia zbrodni przeciwko życiu oraz mieniu, kiedy nie nastąpiło zadośćuczynienie lub nie zostało przyjęte jako wystarczające.

Trybunał Suwerenów powoływany jest na wniosek pokrzywdzonego lub Suwerena referującego krzywdę. Nieuzasadnione powołanie Trybunału Suwerenów może wiązać się z potrzebą pokrycia kosztów przez powołującego.

Artykuł 32.

Trybunały Suwerenów mogą być powoływane przez Rody, o ile sprawa dotyczy tylko członków społeczności konkretnego Rodu. Sprawy o szerszym zakresie, przekraczające kompetencje Rodu bądź dotyczące innych Rodów lub obcych, rozstrzygane są przez Narodowy Trybunał Suwerenów, powoływany podczas Narodowego Wiecu Suwerenów.

Artykuł 33.

Sędziowie Trybunału Suwerenów wybierani są spośród szanowanych, wybitnych Suwerenów Polskich, których działalność i postawa nie zostawia złudzeń o ich wartości etycznej i pozytywnym zaangażowaniu społecznym. Propozycje kandydatury lub kandydatur na Sędziów Trybunału Suwerenów może przedstawić każdy Suweren Polski i jest ona akceptowana, o ile nie pojawi się uzasadniony sprzeciw od innego Suwerena Polskiego, który będzie rozstrzygany jako istotny spór poprzez Trybunał Suwerenów.

Artykuł 34.

Wszelkie spory powinny być rozstrzygane prywatnie i polubownie. W przypadku braku porozumienia, strony konfliktu powołują jednomyślnie rozjemcę. W razie dalszego braku porozumienia, spośród Rodu, na Wiecu, ustanawia się trzech Sędziów Pokoju, którzy w obecności dwóch świadków pomogą rozstrzygnąć o zadośćuczynieniu. Jeżeli konflikt trwa nadal, na Wiecu Suwerenów zwołuje się Trybunał Suwerenów, bądź kieruje się sprawę do wyższej instancji.

Artykuł 35.

W razie sprzeciwu bądź zażalenia na postanowienie Trybunału Suwerenów, sprawa jest przekazywana do wyższej instancji. Sprzeciw lub zażalenie zostanie rozstrzygnięte przez powołaną Komisję Suwerenów Polskich, którzy na tajnym posiedzeniu zbadają sprawę oraz wszystkie postanowienia Trybunału Suwerenów. Komisja może odrzucić sprzeciw, zażalenie lub dopuścić nowy materiał dowodowy i oświadczenia, następnie sprawę skierować do ostatecznego rozstrzygnięcia przez Narodowy Trybunał Suwerenów.

Artykuł 36.

Komisję Suwerenów powołuje się spośród kandydatów na sędziów w Rodach, które do tej pory były wolne od bezpośredniego udziału w postępowaniu, na które powołano Komisję Suwerenów.

Komisja Suwerenów powinna składać się z siedmiu Suwerenów Polskich z co najmniej trzech Rodów. Kandydaci są wybierani poprzez głosowanie Suwerenów Polskich z Rodów, które przedstawiły przynajmniej jednego kandydata.

Artykuł 37.

Za wyrządzoną szkodę zawsze należy się zadośćuczynienie wyższe niż poniesiona strata lub uzyskane korzyści. Szkoda wyrządzona środowisku naturalnemu w całości trafia na projekt naprawy tej szkody i zadośćuczynienia. Wszystkie środki odzyskane na poczet zadośćuczynienia trafiają do poszkodowanego i powiększone są o koszty zbadania sprawy, przeprowadzenia procesu oraz pełnej egzekucji środków.

Artykuł 38.

Narodowy Trybunał Suwerenów może pozywać wszystkich powodujących szkodę lub zbrodnie oraz orzekać wyroki w sprawach dotyczących wszelkich zbrodni, naruszeń Prawa Naturalnego, ewidentnego działania na szkodę życia na Ziemi, dewastacji oraz zatruwania życia, bez względu na jurysdykcję oraz status.

Artykuł 39.

Wszelkie prawa, przywileje, immunitety oraz jurysdykcje domniemane, nie mają wartości prawnej i noszą znamiona oszustwa lub manipulacji.

 

Rozdział V – Przedstawicielstwo i stosunki międzynarodowe

Artykuł 40.

Przedstawiciel Narodowy ma za zadanie godnie reprezentować interes Narodu, bez możliwości samodzielnego podejmowania decyzji wiążących Suwerena oraz Rody. Efekty swojego przedstawicielstwa referuje na Wiecu Poselskim lub na Narodowym Wiecu Suwerenów, celem oceny oraz podjęcia dalszych działań.

Artykuł 41.

Przedstawiciel Narodowy jest powoływany tylko na wymagającą tego sprawę w przestrzeni międzynarodowej oraz na czas potrzebny do jej wypełnienia, do której powinien się odpowiednio przygotować i godnie się z niej wywiązać.

Idealny Przedstawiciel Narodowy jest posłem Rodu, który jest obeznany z językiem oraz kulturą w danym państwie lub instytucji międzynarodowej, w której wykonuje swoją misję. Przedstawicielstwo Narodowe jest dopuszczalne tylko dla szanowanego oraz godnego Suwerena Polskiego. W sytuacjach tego wymagających, dopuszcza się powołanie zespołu Przedstawiciela Narodowego wraz z doradcami.

 

Rozdział VI – Postanowienia końcowe

Artykuł 42.

Zapisy konstytucyjne mogą być uszczegóławiane przez rozporządzenia Zgromadzenia Posłów, za zgodą 4/5 wszystkich obecnych posłów, których będzie nie mniej niż 51% całego poselstwa.

Sama Konstytucja podlega rewizji na wniosek zaakceptowany na Narodowym Wiecu Suwerenów i jest zatwierdzana większością oddanych głosów na dedykowanym Narodowym Wiecu Suwerenów. Zapowiedź oraz ogłoszenie proponowanych zmian powinno nastąpić publicznie, wraz z listą sygnatariuszy, co najmniej na 13 dni przed głosowaniem.

Artykuł 43.

Niniejsza Konstytucja ma moc obowiązująca z dniem jej ogłoszenia i podlega rewizji co 25 lat lub na wezwanie zaakceptowane na Wiecu Narodowym.

Artykuł 44.

Wszyscy zebrani w przestrzeni tej Konstytucji są przez jej postanowienia pouczeni oraz chronieni. Ich prawa są zastrzeżone w poszanowaniu Prawa Naturalnego, a ich wolności są po wieczność zagwarantowane.