Czym jest DNA?

DNA- kwas deoksyrybonukleinowy- jest nośnikiem informacji genetycznej i warunkuje poprzez konkretnie zapisane informacje nasz wygląd zewnętrzny, podatność na dane choroby, kolor włosów, skóry i wiele innych cech fizycznych ludzi.

DNA- dysk twardy

Tak przynajmniej brzmi oficjalna regułka. Jak udowodnił amerykański biolog Bruce Lipton, DNA nie jest odpowiedzialne za kontrolę naszego życia. Oto co powiedział naukowiec na jednym z odczytów:

„Kiedyś sam uczyłem studentów, że geny decydują o tym, jakie będzie nasze życie. Była to bardzo smutna wizja. Przecież nie wybraliśmy sobie genów, zostały nam dane przy zapłodnieniu. Wierzono, że nie możemy ich zmienić ani od nich uciec. A przeznaczenie wydawało się z góry ustalone z powodu tego niewzruszonego planu zapisanego w naszym DNA. Na szczęście okazało się, że ten scenariusz można zmienić. Jeżeli nie jesteśmy zadowoleni z zapisu w naszych komórkach, możemy przeprogramować swoje DNA. Jak? Poprzez zmianę reakcji na otoczenie. To, co naprawdę nas określa, to nasze przekonania na temat środowiska, w którym żyjemy. Jeśli zaczniemy kontrolować swój umysł, wpływać na sądy i zachowania, możemy zmienić chemię komórek. Mamy tendencję do przypisywania genom odpowiedzialności za nasze cechy charakterologiczne i skłonności do pewnych chorób tymczasem to, w jaki sposób geny są wybierane, zależy od naszych myśli i postaw. Jeżeli zmienisz swoją reakcję na środowisko, zmienisz swój los”.

Od lat 90-tych wiadomo, że DNA wpływa na otoczenie. Vladimir Poponin i Peter Gariaev     w pojemniku, w którym sztucznie stworzyli próżnię, zbadali układ fotonów i stwierdzili, że zgodnie z założeniami pozostają one w formie nieregularnie rozproszonej. Następnie w pojemniku umieścili próbkę ludzkiego DNA. To spowodowało zmianę układu fotonów. Zaskakujące jednak było to, że układ fotonów pozostał w nowej formie nawet po usunięciu próbki DNA. Niezwykły eksperyment również w latach 90-tych przeprowadzony został przez armię amerykańską. Badaniu poddano DNA jednego z ochotników. Badanemu pokazywano filmy, które w krótkim czasie miały wzbudzić emocje. Sprawdzano jednocześnie reakcję DNA w ciele tej osoby oraz w oddzielonym fragmencie, umieszczonym w innym pomieszczeniu. Okazało się, że oddzielone DNA reaguje identycznie jak to, w ciele badanego, jakby nadal było jego częścią i miało z nim łączność. Eksperyment dał te same wyniki nawet, kiedy próbkę i badanego dzieliło kilkaset kilometrów. Eksperyment potwierdził tym samym, że jesteśmy połączeni na poziomie kwantowym bez względu na dzielącą nas odległość. Najbardziej przełomowym eksperymentem było dowiedzenie, że same uczucia wytwarzane w procesach biologiczno – chemicznych kształtują DNA. Badania w tym kierunku przeprowadzono na podstawie doświadczeń  Instytut Matematyki Serca ( Institute of HeartMath ) w badaniu pola energetycznego otaczającego człowieka. Po wyizolowaniu próbek DNA poddano je działaniu pięciu osób przeszkolonych  w umiejętności wzbudzania  w sobie silnych emocji koherentnych ( spójnych ). Badanie pokazało, że emocje tych ludzi bezpośrednio wpływały na próbki DNA, w których zanotowano zarówno zmiany fizyczne jak i chemiczne. Podsumowując krótko, to my jesteśmy kreatorami rzeczywistości, a nie program ( Matrix ), w którym operujemy.

DNA każdej istoty żywej składa się z ciągu czterech zasad azotowych: guaniny ( G ), adeniny ( A ), cytozyny ( C ) oraz tyminy ( T ). W skład cząsteczki DNA wchodzą dwa łańcuchy zwijające się wokół własnej osi tworząc podwójną helisę. DNA znajduje się w każdej komórce organizmu i liczy sobie 180 cm długości, czyli przewyższa długością niejednego człowieka. Naukowcy oszacowali, że po rozwinięciu DNA wszystkich komórek    i połączeniu ich w jedną nić, otrzymalibyśmy drogę ponad 700 razy dłuższą niż odległość z Ziemi na Słońce! Co ciekawsze, DNA może przechowywać ponad sto bilionów razy więcej informacji niż dowolne urządzenie skonstruowane przez człowieka. Jeżeli mówimy o DNA i twardym dysku komputera, to w zasadzie omawiamy dokładnie ten sam mechanizm, ze zdecydowaną przewagą na korzyść kwasu deoksyrybonukleinowego. Dysk twardy przeznaczony jest do przechowywania i gromadzenia danych ( informacji ), tymczasem DNA pełni dokładnie identyczną rolę ( informacją dla DNA jest np. myśl, emocja lub cechy naszego wyglądu ). To, czy istota żywa jest człowiekiem, zwierzęciem, rośliną, uwarunkowane jest odpowiednim układem czterech wymienionych powyżej zasad azotowych. Twardy dysk do zapisu danych używa kodu binarnego, czyli cyfr 0 i 1, natomiast DNA wykorzystuje do tego celu wymienione wyżej zasady azotowe, które w skrócie zapisujemy: C, T, G, A. Kolejność poszczególnych zasad w przypadku DNA stanowi informację według której, dana istota manifestuje w pięcio zmysłowej rzeczywistości w konkretnej formie. W przypadku twardego dysku rodzaj pliku lub innej informacji zależne jest od ciągu 0,1. Nie wiem, czy wy też macie takie wrażenie, ale odczuwam, że opisuje działanie Matrixa! Zadajmy sobie raz jeszcze pytanie „kim jesteśmy na poziomie fizycznym”? Jesteśmy zbiorem informacji, które po zdekodowaniu przybierają charakterystyczny materialny, namacalny kształt.

Naukowcy z Harvardu dowiedli, iż DNA może bez najmniejszych problemów zastąpić fizyczne dyski twarde, jako nośniki pamięci. Jak donosi portal zmianynaziemi.pl: „Naukowcy zdołali zapisać w DNA plik o wielkości 5,27 MB, zawierał 11 zdjęć, 53 426 słów, a nawet kilka skryptów Java… Bio – inżynierowie z Harvarda pierwsi zapisali w łańcuchach DNA plik w postaci zer i jedynek.  Następnie za pomocą urządzenia laboratoryjnego przynieśli wiele krótkich łańcuchów cząsteczek DNA zawierających zakodowany szereg znaków. W sumie poskładali około 55 tysięcy tych fragmentów, z których każda przechowuje konkretny fragment szyfrogramu. Jako takie, informacje mogą być przechowywane przez stulecia i będą wciąż zawierać pełnowartościowe biblioteki danych. Można je przechowywać na przykład w formie stałej, jako soli lub w formie płynu”.

       Informacja genetyczna w DNA zakodowana jest w postaci ciągu kolejnych zasad azotowych.

   Informacja na dyskach twardych zaszyfrowana poprzez ciąg 0 i 1.

 Również badacze z Europejskiego Instytutu Bioinformatyki udanie zastosowali DNA do zapisu informacji. Dwójka uczonych- Ewan Birney oraz Nick Goldman- w swojej pracy przeszli najśmielsze oczekiwania. Jak podaje news.sciencemag.org: „Aby to zrobić, zespół pierwszy przetłumaczył słowa pisane lub inne dane do standardowego kodu binarnego 0s i 1s, a następnie przekształcił je to do trójkowego kodu 0s, 1s i 2s-krok potrzebny, aby zapobiec wprowadzaniu błędów. Badacze następnie przepisali te dane jako ciągi zasad chemicznych w DNA jako: As, Gs, Cs i Ts… jeden gram DNA będzie posiadać 2.200.000 gigabitów informacji, lub tyle ile można zapisać w 468.000 DVD. Co więcej, badacze także dodali system korekcji błędów, kodowania informacji kilka razy i innych „sztuczek”, aby zapewnić, że informacja może być odczytana ze 100 procentową dokładnością”.

Cząsteczki DNA są naturalnymi nośnikami informacji cyfrowej. Składają się z czterech połączonych chemicznych związków chemicznych jak znaki alfabetu, tworząc długie łańcuchy podobne do linii tekstu. Cząsteczki DNA bardziej przypominają sekwencję zer i jedynek, które komputery cyfrowe używają do przedstawiania informacji. DNA ma istotne zalety w stosunku zarówno do drukowanego tekstu jak i mediów elektronicznych. Po pierwsze, może pozostać stabilny przez długie okresy czasu. Kolejną zaletą DNA w mediach elektronicznych jest to, że nie wymaga zasilania, aby utrzymać jego integralność, która ułatwia transport i przechowywanie. Co więcej, DNA jest potencjalnie mniej narażone na niepowodzenia natury technologicznej. DNA to także, a może przede wszystkim doskonała elektromagnetyczna antena! Niestety w szkołach się o tym nie dowiemy, a przecież powinniśmy. Kod genetyczny stanowi krystaliczną substancję, a jej kształt sprawia, że świetnie nadaje się jako odbiorniko – nadajnik. Ponieważ świat wokół nas, to tak naprawdę fale elektromagnetyczne, DNA odpowiada za zbieranie częstotliwości, które dekodowane są przez mózg. Po prostu nadajemy samych siebie!