- 38podaj dalej
- Udostępnij30
- Lubię to!
- Twitter2
- Skomentuj6
Nowy Rok to czas zmian, a u nas czas reaktywacji. Temat świąt i obrzędów słowiańskich został troszeczkę usunięty w kąt, ale na Waszą prośbę, wracamy, miejmy nadzieję, że już w regularnym cyklu. W ramach zadośćuczynienia zamieszczamy kalendarz świąt słowiańskich z krótkim opisem.
W okolicach podanych dat będziemy dodawać dłuższy opis. Pawia Biblioteka robi się coraz obszerniejsza, więc na pewno opublikujemy wiele intrygujących, porywających, mrocznych, radosnych, a także nostalgicznych opisów. Kalendarz świąt słowiański jest ciągle uzupełniany. Rok Słowian zaczynał się wiosną, a kończył wraz z lutym.
MARZEC
(Brzezień)
1-9 marca: Jaskółka
Wiosenne nawoływania (modły do wiosny, przywoływanie ptaków, przewidywanie pogody na nowy god)). Jaskółka jest dalej mocno zakorzenionym w świadomości ludności wiejskiej symbolem. Jaskółka lata nisko – będzie padać. Gniazda jaskółki w domostwie to zapewnienie dobrobytu. Początek wiosny jest nierozerwalnie związany z tymi sympatycznymi ptakami, wieloma bo w końcu wiosny nie czyni. 1 marca jest początkiem wezwań wiosny, przyzywania ptaków do powrotu, przewidywania pogody oraz zostawiania na ziemi symboli solarnych w celu przyciągnięcia słońca. Początek wezwań wiosny.
9 marca: Wiosenny Nowy Rok (Szczodry Wieczór, Święto Matki Ziemi)
Dzień ten był pełen wzywania wiosny i modłów o urodzaj. Przewidywano także pogodę na lato: ładna pogoda oznaczać miała ciepłe lato, śnieg – urodzaj, ciepły wiatr – lato mokre, a wiatr północny – lato chłodne.
13-20 marca: Wiosenny Tydzień Jarowita
Nasi słowiańscy przodkowie śpiewali pieśni pochwalne, czyścili chaty, czcili wodę, palili stosy na wzgórzach i malowali jaja, by celebrować odradzające się życie.
16 marca: Wierzbica (Pasieka Wiosenna)
Oświęcenie wierzby, Pradrzewa Wszechświata. Chłostanie gałązką wierzby uważane było za magiczny sposób życzenia zdrowia. Oświęcano również pasieki, zanosząc modły o zdrowie i miododajność pszczół.
17/18 marca: Święto Dadźboga-Dażboga – Wiosenne Zrównanie Dnia Z Nocą
Modły do Dadźboga wiążące się z korowodami dziewcząt.
20 marca: Nawski Wielki Dzień
Na ziemie przybywają dusze zmarłych, czyli nawie. Przed wschodem słońca ludzie kąpią się w rzekach lub symbolicznie oblewają wodą, co dawać ma moc i zdrowie.
20-26 marca: Wielka Bitwa Niebieska – Światła i Ciemności, Dziady Wiosenne
„My w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata (tak samo jak Związek Słowiańska Wiara) w tych dniach 20 do 26 marca obchodzimy owo wielkie Święto związane z Wielką Bitwą Niebieską – Światła i Ciemności – w której uczestniczą wszystkie siły Wszechświata i wszystkie Siły Przyrody naszej Matki Ziemi stając przeciw sobie – w RÓWNEJ Walce po stronie Czarnej Bedriczki (Biedronki – Czarnej z czerwonymi kropkami lub Czarnej Krowy, Czarnego Byka) lub Białej Krowy (Bożej Krówki – Czerwonej z czarnymi kropkami, albo Białego Byka). W tych dniach obie te siły, Światła i Ciemności, toczą bitwę o panowanie nad Światem Ziemskim i Niebieskim.”
Na pamiątkę Zerwania przez Boga Bogów (Swąta-Światowida) Wiechcia z Wierszby, zasadzenia sporów-wzrostów na Równi przez Kauków (Czarnogłowa i Białobogę) i ponownego zerwania w Ostatnim Dniu Pierwszym Świata, każdej wiosny, czyli z początkiem każdego nowego godu-roku, we wszej Słowiańszczyźnie czcząc wielkie święto odbywa się obrzęd zwany Budziami. Poprzedza on Wielką Noc Bitwy dwóch wcieleń Bożego Światła (Białej i Czarnej Krowy, lub Białego i Czarnego Byka) oraz Śmigus-Dyngus (Dagus).
Przed owym świętem zrywa się z wierzb nabrzmiałe gałęzie i wkłada w domach do żywej wody przyniesionej ze świętych źródeł. Kiedy na Wielki Dzień okryją się baziami (budziami) ludzie uderzają się nawzajem pękami gałązek, tak jak Swąt czynił to Wiechciem, a następnie polewają się świętą wodą. Każdy spożywa wtedy po jednej bazi (budzi, buzi) i po jednym jajku-kraszance. Całe owo święto to Święto Świtu, czyli zakończenia Dzieła przez Boga Bogów. W święto to buduje się również okazałe Wiechy, na pamiątkę Wiechcia zerwanego przez Swąta. Wiechą też wieńczy się każde skończone dzieło rąk ludzkich, a szczególnie trudną budowlę. Dotknięcie w poranek Wielkiego Dnia budziami-koszkami daje człowiekowi nowe siły, jest pamiątką Zerywanów i budzi ludzi do życia wraz z całym odradzającym się, po długim zimowym śnie, światem Przyrody.
Następnego dnia po Wielkiej Nocy topi się w nurtach wód Kostromę lub Marzannę i urządza wielkie pochody dookoła wiosek i grodów oraz wszczyna wielkie igry wiosenne. Sześć dni trwa owo święto – największe ze wszystkich słowiańskich świąt.
Święto Rady-Zboży jest obchodzone na wiosnę razem z Dziadami Wiosennymi i nazywane Radunicą.
21 marca: Jare Święto. Początek Słowiańskiego Roku
Początek każdego agrarnego kalendarza. Równonoc. Jest to święto przypadające na równonoc wiosenną. Poświęcone było szczególnie bogowi Rodowi i Matce Ziemi. Wszystkie obrzędy związane z tym świętem miały przynieść dostatek w rozpoczynającym się z wiosną roku, a także wyprosić u bogów pomyślność w nadchodzących pracach polowych.
Jare Święto (pierwszy dzień wiosny), również Święto Jaryły, Jare Gody – święto obchodzone w czasie równonocy wiosennej (21 marca) lub w pierwszą niedzielę po równonocnej pełni Księżyca, odwołujące się do z symbolicznego przepędzenia zimy, a także powitania i przyjęcie wiosny, oraz związanych z tym obrzędów magicznych (znanych z przedchrześcijańskiej kultury ludowej Słowian) – takich jak topienie Marzanny lub malowanie jajek – mających wnieść do domostw energię i radość życia oraz mających zapewnić urodzaj i powodzenie na cały nowy rozpoczynający się wiosną rok wegetacyjny. Dla rodzimowierców słowiańskich święto poświęcone szczególnie Matce Ziemi oraz związane z postacią bóstwa Jaryły. Święto ku czci odradzającego się życia (nawiązuję do świątecznego cyklu pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny, sięgającego czasów pogańskich – p. analogicznie Maslenica)
Najbardziej powszechnym zwyczajem było w tym dniu topienie lub palenie słomianej kukły zwanej Marzanną (Marzanna, Marena lub Mara – Córka Czarnogłowa i Białobogi. Sprowadza starość i rządzi wszystkim co się ze starością wiąże, a zwłaszcza zapominaniem o rzeczach i sprawach jak też zapominaniem o ludziach starych i pogrążaniem ich w samotności. Powoduje rozkład i powolne obumieranie, ale nie śmierć. Stan jaki wywołuje to martwota, zamieranie i marnienie. Bogini Morana-Marzanna, Marza, Mora, Królowa Śniegu – Pani Starości i Zapomnienia, Władczyni Niemocy i Pani Rozkładu).
Po przepędzeniu w ten sposób zimy następowało uroczyste powitanie wiosny. Rozpalano ogniska, szukano wierzbowych gałązek pokrytych baziami, malowano jajka symbol płodności i budzącego się życia. Po wieczornej uczcie zakopywano resztki jedzenia, aby w ten sposób zwiększyć płodność ziemi. W niektórych regionach kończono uroczystości barwnym korowodem, który miał przyspieszyć nadejście pierwszej burzy, wierzono bowiem, że do prac polowych można przystąpić dopiero wtedy gdy Perun połączy się z Matką Ziemią. Dzień po Jarym Święcie obchodzono Śmigus-Dyngus. Bito się wówczas wierzbowymi witkami i oblewano wodą. Było to symboliczne oczyszczanie z brudu i chorób przed nadchodzącą wiosną.
Ostara – pogańskie święto, tzw. sabat mniejszy, obchodzony 21 marca, związany z radosnym momentem zrównania dnia i nocy. Ostara wyznacza początek wiosny. Symboliczny moment kiedy dzień (światło) wygrywa z nocą (ciemnością) jest początkiem okresu radości, płodności i rozmnażania się. Tradycyjnym symbolem tego dnia jest jajko, które symbolizuje odrodzenie i powstanie nowego życia. Tradycja ta została przejęta przez chrześcijaństwo i jajko jest także symbolem związanym z Wielkanocą, która ma miejsce w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca.
22 marca: to pradawny Dzień Kobiet
Dzień wiosny, dzień Słowiańskiej Bogini Wiesty-Westy, kobiece święto.
Pierwsza niedziela po wiosennym zrównaniu dnia z nocą: Wielki Dzień (Pierwszy Dzień Wiosny). Święto przebudzenia się przyrody i narodzin nowego cyklu życia. Topienie Marzanny, malowanie jajek (symboli odradzania się życia) oraz modły do Dadźboga-Dażboga.
23 marca (okolice 23 marca): Konopielka –Poniedziałek po Wielkimdniu (Wołoczilne)
Chłopcy chodzą po chatach, oblewając wodą dziewczęta. Te z kolei obdarowują ich pisankami.
25 marca (okolice 25 marca): Święto Wiosny
Przebudzenie Ziemi. Rozpalanie ognisk (ogrzewanie ziemi) i skakanie przez nie celem oczyszczenia, wrzucanie do rzek ofiar z chleba.
26 marca: Wielkie Święto Peruna
Oświęcenie ziarna i rozpoczęcie zasiewów. Oczekiwanie na pierwszą wiosenną burzę.
KWIECIEŃ
(Kweteń, Trawień, Łżykwiat, Mały Maj, Maik, Cwietień)
11 kwietnia: Wodnik Wiosenny
Składanie ofiar wodnikom, by nie zatapiały ludzkich siedzib.
15 kwietnia: Święto Jarowita
Tańce, pieśni i zabawa (rytualne tarzanie się po ziemi). Jest to święto mężczyzn – składanie ofiar z kogutów, palenie ognisk i spryskiwanie ich rytualnym piwem. W obrzędach nie mogą brać udziału kobiety. Męskie święto np. tarzanie się w błocie, taplanie się w błocie.
20-26 kwietnia: Święto Drzew, Zielone Świątki
Jedni obchodzili je w terminie związanym z kalendarzem księżycowym (20 – 26 marca, 20-26 kwietnia) a inni w terminie świeższym – z kalendarza słonecznego na równonoc słoneczną – 21 marca i na koniec miesiąca słonecznego – 30 kwietnia. Gaik-Maik, Nowe Latko, Zielone Świątki (czyli Święto Zielonych Bogów – Bogów Boru – Borany-Leszy i Leszego-Borowiła oraz dwugłowych, dwupłciowych Bogów Kiru Wiosny – Jaruny-Jaryły, Jarowita czyli inaczej Gaji-Gaika, albo Majuny-Maika, około 20- 26 kwietnia.
22 kwietnia: Wielka Mokosz
Święto, podczas którego dziewczęta modlą się do Mokosz i składają jej ofiary z białych kogutów. Dorosłe niewiasty śpiewają pieśni, tańczą i urządzają korowody.
23 kwietnia (łżywkiata-trawień): Święto Peruna, Perkuna
Święto Boga burzy. W tym dniu obchodzono pola i na roli spożywano obrzędowe ciasto „pieróg” Ponieważ było to święto boga burzy i dawcy życiodajnej wody, więc pomyślnym znakiem, wróżącym dobre plony, był w tym dniu deszcz, a jeszcze lepiej burza. Po wprowadzeniu katolicyzmu Peruna czczono nadal jako św Jerzego na Rusi i św. Wojciecha w Polsce.
27 kwietnia: Święto Jaryły
Obchody wiosennego święta w dniu 27 kwietnia, w trakcie którego jadący na białym koniu młodzieniec lub dziewczyna odgrywali rolę Jaryły, poświadczone są na Białorusi jeszcze w połowie XIX wieku.
Jaryło jest bogiem wiosny i wegetacji, uważanym niekiedy za hipostazę Jarowita. Rodzi się wraz z końcem zimy i początkiem wiosny, by umrzeć wraz z nadejściem lata i narodzić się ponownie za rok. W ostatnich dniach czerwca urządzany jest symboliczny pogrzeb Jaryły, w trakcie którego symbolizująca go kukła jest rozrywana bądź chowana w grobie.
30 kwietnia: Święto Welesa
Składanie ofiar Welesowi, wypędzanie bydła na pastwiska.
MAJ
(Wielki Kweteń, Rosień, Rosnyak, Wielki Maj)
1 maja: Święto Wesny (Wiosny). Żywia – Święto zieleni i życia
W ziemię wkopywano zielone drzewko, które dekorowano wstążkami. Wesnę przedstawiała młoda dziewczyna, na której skroni umieszczano zielony wieniec. Strój dziewczyny przybiera się gałązkami bzu. Śpiewano piosenki (wiośnianki) i tańczono wokół drzewka. Śladowymi pozostałościami po tym święcie są majówki oraz gra w zielone, która polegała na tym, że dziewczyna i chłopak umawiali się, że będą przez cały maj nosić coś zielonego. Ceną za roztargnienie i zapomnienie był całus.
2-11 maja: Tydzień Rusalny (Rusalia)
Kobiety zawieszają na przybrzeżnych drzewach kawałki płótna dla rusałek, dziewczęta wiją dla nich wianki, a następnie wrzucają je do wody.
2 maj: święto Świętego Gaju
Początek zieleni. Organizowano wtedy huczne uczty.
11 maja: Zielnik
Zbiory ziół leczniczych, rytualne spożywanie posiłków w lasach i na polach. Plecenie wieńców i ozdabianie zielenią chat.
20-26 maja – Święto Rodnej Pani, Kwietnej Matki, Bogini Przyrody. Święto Rodów, Rusalia-Rodżanica (Święto Rodżany, Święto Różane, Rozalia, Rasalia, Rosaria, Radunica, Kołożary, Caluszari). Rusalia to wbrew pozorom nie jest święto głównie Rusałek – to święto wielu bóstw płodności – także oczywiście Kraszeniów-Dziwieniów (Kraszenia-Dziwienia-Kupały, Krasy-Dziewanny, Krasatiny-Krasopani i Zielji-Dzieliji-Ziewuny-Dzidzileli) – Święto Kwiatów (Krasatina, Rusałki ), Święto Wód (Wąda, Wodo-Uden-Wodan, Wodyca i Wodnik) i Święto Sporów – Bogów Mnożności (Rosza, Spor-Spas/Złotowąs/Złoty Dziad, Sporzycha-Średcza/Złotowłosa/Złota Baba, Wołos/Rogal – Pan Bydła). Więcej o tym święcie.
Rusalia to wbrew pozorom nie jest święto głównie Rusałek – to święto wielu bóstw płodności – także oczywiście Kraszeniów-Dziwieniów (Kraszenia-Dziwienia-Kupały, Krasy-Dziewanny, Krasatiny i Dzieliji-Ziewuny-Dzidzileli) – Święto Kwiatów (Krasatina, Rusłaki ), Święto Wód (Wodnica i Wodnik) i Święto Sporów – Bogów Mnożności (Rosza, Spor-Spas, Sporzycha-Średcza, Wołos – Pan Bydła).
27 maja: Zielone Świątki
Święto wiosny któremu towarzyszyły zwyczaje związane z siłą drzew, zielonych gałęzi Brzozy czy tataraku i wszelkiej płodności. Święte Drzewo: Brzoza, Tatarak, Obyczaje to Wodzenie Kusta, Prowadzenie Królewny (bogini Urodzaju, Urody , Obrodzenia). Potrawy: Pieczono ciasta jak na Wielkanoc (Święta Jare) Wybierano najpiękniejsza kobietę dziewice z otoczenia i przystrajano w gałązki Brzozy, Klonu i Tataraku tak by jak najbardziej upodobniła się do uosobnienia życiodajnej mocy przyrody (czyli bogini) płodności i urodzaju. Odwiedzała domostwa na zasadzie kolędy i kończono wielka uczta pod Świętym Drzewem lub jakiejś gospodzie.
CZERWIEC
(Czerweń, Kreseń, Kraśnik, Izok)
15 czerwca: Świętowit Letni
Wznoszenie modłów do Świętowita o obfite plony.
20-26 czerwca – Wielka Bitwa Niebieska – Światła i Ciemności
20-22 czerwca: Noc Kupały (Słońcakres)
Sobótka, Palinocka, Kupałnocka (w zależności od regionu). Pierwszy dzień lata. Święto obchodzone ku czci ognia, poświęcone Dadźbogowi. Zabawy w lasach i nad rzekami, skakanie przez ogień, puszczanie wianków na wodę, poszukiwanie kwiatu paproci. Łączenie się w pary, szczęśliwy czas poczynania dzieci. Święto Kupały, czyli Sobótki zostało później zawłaszczone przez chrześcijan jako noc świętego Jana… Powszechnie wierzono, że osoby czynnie uczestniczące w obrzędach i uroczystościach Kupalnej Nocy, przez cały rok będą żyły w dostatku i szczęściu.
22 czerwca: Noc Świętorujańską
W poszukiwaniu Kwiatu Paproci brali udział tylko ci członkowie społeczności, którzy zamierzali się pobrać, połączyć w pary, a uzyskali odpowiedni stopień Przemiany (dojrzałości), czyli zostali naznaczeni przez strażniczki i strażników ognia.Kupały był to często obrzędowy posąg-rzeźba głowy na grubej szyi przypominająca fallus. Mogła być ona wykonana ze srebra, złota, miedzi, mosiądzu, a była przechowywana przez Radę Starowieku. Starzy ukrywali tę „Główkę Kupały” w Świętym Gaju, gdzie była następnie poszukiwana przez młodych.Pary dobrane w poprzednich dniach święta rozchodziły się po odosobnionych leśnych zakątkach, aby znaleźć wspólnie szczęście, ową Główkę (męskość) czy ów Kwiat (żeńskość), czyli „narzędzia” Bogini Rudzi odpowiedzialnej za poczęcie potomstwa, a właściwie za poczęcie czegokolwiek, także myśli, czy materialnego dzieła.24 czerwca: Dzień Wianowania
Składanie ofiar wodnikom z pierwszej złowionej ryby, tytoniu i piwa30 czerwca: Pogrzeb Jarowita
Spalanie kukły Jarowita, który – jako bóg wiosny i miłości – wszystko już posiał i zapłodnił.
LIPIEC
(Lipień, Lipeń, Groznik, Jitnicz)
1 lipca: Święto Dadźboga
Czczenie Dadźboga jako boga kowalstwa, początek sianokosów.
1 липня — літнє свято Сварога.
Вшанування Сварога як Бога ковальства та шлюбу. За повір’ями, коваль міг викувати веciлля, бо вмів чаклувати. Початок сінокосу.
4/5 lipca: Letnie Święto Miesiąca
Modły do Chorsa, personifikacji księżyca.
14 липня — Стрибог (Позвізд).
Літнє свято Бога Вітру — Бога повітряного простору, від якого залежить погода. Вшановують його хлібом, варениками, якими пригощають чотирьох вітрів біля води.
20 – 26 lipca: Święto Tynu Runów – Perunika-Perunica, Rozkownik, Kosy, Gromnica
Perunika-Perunica jest odwrotnością Gromnicy – Święta Piorunowego, które powinno przypadać na wiosnę, w nieistniejącym obecnie wyrównawczym miesiącu roku księżycowego czyli Godu, zwanego Świcień-Przybycień-Kusy, a więc między 20 a 26 LUTEGO. Jest ono obchodzone w kościele katolickim bliżej Święta Światła Niebieskiego tj. Światła Dnia i Pani Niebieskiej, czyli Święta Dażbogów przypadającego prawidłowo 20-26 stycznia (2 lutego – Maryja-MaRA Gromniczna), a u Prawosławnych dwa tygodnie później. Wtedy to nieświadomi niczego katolicy polscy święcą w kościołach gromnicę ku czci Gromowładnego – Peruna i Perperuny-Gromnicy, a potem stawiają ją w oknach zapaloną ku obłaskawieniu tych groźnych bóstw. Przechowują ją na ołtarzykach domowych i wyciągają ilekroć nadchodzi burza z piorunami, by ponownie zapalić w oknie.
Perunica (Perperuna) jest świętem żeńskim – dawania życia, zrodzenia płodu hołubionego przez Matkę w jej wnętrzu, związanego z nią pępowiną/korzeniem, jest świętem oddzielenia się płodów od Matki Ziemi.
Święta Peruniki, jako święta Peruna. Bohaterką pieśni jest Perunika, która nie zabija, nie uderza, nie zapładnia, lecz – daje nowe życie w swoich „czarownych komnatach” (pałających/błogosławionych pałacach). Stamtąd wydaje bohatera na Świat Żywy w nowym ciele. Każe mu też (wojowi, ale też każdemu z nas odrodzonych, wszelakim ożywionym/odnowionym/od-nawionym płodom Ziemi) żyć i po wieki wieków życiem tym chwalić ją, a też wznosić modły za wszech żywych.
Więcej wiedzy o tym święcie i nie tylko
20-27 lipca: Tydzień Peruna
Wznoszenie modłów do Peruna, świętowanie w dębowych gajach, składanie ofiar z wieprzowiny, wołowiny i kogutów. 20 lipca świętowany jest dzień Peruna.
Перуновий тиждень. Перуна влітку вшановували трьома основними святами, якi входили в цей тиждень. Народні матеріали, експедиційні матеріали Г. Лозко.
20 липня — літнє свято Перуна.
Моління біля великих старих дубів — священних Перунових дерев. Ритуальні братчини, споживання жертовного м’яса кабана, бика або півня. Освячення води «перуновими топірцями», виплiтання дубових вінків i покладання їх на голови чоловікам для мiцностi й здоров’я. Християнська заміна на «свято Іллі».
22 lipca: Perunica Letnia
Czczenie kobiecego wcielenia Peruna – Błyskawicy. Tego dnia nie należało pracować w polu, by nie ściągać na siebie jej gniewu.
27 lipca: Zakończenie Perunowego Tygodnia
27 липня — Чур, Паликопа.
Завершення Перунового тижня. Бог Паликопа — вартовий святкових днів, який cпocтepiгaв, щоб Боriв шанували належним чином, i карав своєю блискавицею тих, хто не дотримувався звичаїв. Йому молилися, щоб уберіг копи від вогню. Чур — дух межового вогню, походить з дуже дaвнix часів, пильнує майно i власнicть Роду (ним присягалися, застерігали: «Чур, моє!») у санскритськiй мові слово чур означає «палити». У цей день також вшановують Дажбога як покровителя обжинок, стрибають через священний вогонь, роздають дітям ритуальне печиво «сончата».
SIERPIEŃ
(Zarzew, Zarew, Serpen, Wenicz)
6 sierpnia: Spas Jabłkowy
Święcenie i spożywanie jabłek, gruszek i innych darów sadu.
15 sierpnia: Święto Matki Ziemi
Jest to czas, kiedy piękne złote kłosy zbóż już dojrzały i rozpoczęły się żniwa. Przyroda jest teraz piękna i dojrzałą. W czasie obrzędu ku czci Matki Ziemi-Siemi, zebrane dzień wcześniej polne zioła, kładzie się wśród pól uprawnych, ogrodów, sadów. Podczas obrzędu zioła uplecione w wianki-wieńce-wianeczki, święci się ogniem i wodą. A z ostatnich zżętych kłosów zbóż splatamy. W wieńcu powinny znaleźć się pszenica, żyto i owies, a także pęki lebiodki, maku, rozmarynu, mirtu, wrotyczu, dziewanny, borówki, ruty, bylicy i koniczyny. Obrzęd tradycyjnie zakończony jest biesiadą i zabawą.
16 sierpnia: Spas Chlebowy
Święcenie i spożywanie chleba z nowego ziarna, okazywanie wdzięczności bogom za urodzaj.
16 sierpnia: Święto Leszego
Oddawanie czci Leszemu, składanie ofiary z chleba na polanach i w lasach. Modlono się, by duch lesny nie wodził ludzi po bezdrożach i nie plątał im leśnych ścieżek.
19 sierpnia: Letni Strzybóg
Czczenie Strzyboga, obserwowanie wiatrów i wróżenie z ich kierunków.
WRZESIEŃ
4 września: Perunica Jesienna
Ostatnie święto na cześć błyskawicy i gromu, które na zimę zasypiają. Palenie ognisk z gałęzi tarniny i czynienie zamówień od pożaru.
8-9 września: Rodzanice
Modły kobiet o dobry połóg, zdrowie niemowląt i całej rodziny. Początek babiego lata.
20-26 września: Wielka Bitwa Niebieska – Światła i Ciemności
20-23 września: Słowiańskie Święto Plonów, Równonoc Jesienna – Dożynki
Święto Plonów kończy porę jasną w rocznym cyklu. Ziemia zaczyna odpoczynek. Obrzęd Święta Plonów przypada na czas przejścia panowania Słońca na panowanie Księżyca – Dzień oddaje władzę Nocy… W tym dniu noc jest równa dniu – noc będzie coraz dłuższa od dnia.
W Równonoc Jesienną, podczas Święta Plonów, dziękujemy Matce Ziemi, która obrodziła nam zbożami i owocami – plonami, które pomogą nam przetrwać czas zimowy- dziękujemy Ziemi za życie i żyzność. Kiedy rozpalimy święty ogień, składamy Bogom symboliczne ofiary – miód, ziarno z tegorocznych zborów, kłosy zbóż, kołacze.
Dziękujemy Dadźbogowi za ciepło światła – dzięki czemu rośliny mogły rosnąć i dojrzeć, Swarogowi za promienie, które utrzymują życie. Dziękujemy również Perunowi za to, że zapładnia Ziemię gromem i deszczem, że daje nam siłę do pracy i walki o byt. Dziękujemy również mu za to, że wstrzymał letnie burze w czasie dojrzewania zbóż i by silne wiatry nie pokładły ich. Dziękujemy Jaryle za płodność całej Ziemi.
20 września: Jesienny Strzybóg
Modły do Strzyboga o dobrą pogodę, prognozowanie pogody na jesień z kierunków wiatrów.
23 września: Święto Plonów
Równonoc jesienna. Pierwszy dzień jesieni. Święto plonów poświęcone tegorocznym zbiorom zbóż. W święto dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze lepsze w przyszłym roku. Wróżono przyszłość, a po modlitwach organizowano rytualne biesiady. Święto poświęcone bogom Perunowi, Dadźbogowi, Swarożycowi. Pozostałością jest obrzęd dożynek. Dziękowanie za plony i proszenie o jeszcze lepsze w przyszłym roku.
24 września: Święto Domowika i Owinnika
Składanie ofiar tym bóstwom (Bogunom, Bogunkom, Stworzom) z koguta oraz miseczek owsianki, by opiekowały się domem i obejściem, strzegły gospodarskich zwierząt i składowanego w budynkach gospodarczych ziarna.
26 września: Świętowit Jesienny
Święto urodzaju – modły w chramie Świętowita, składanie ofiar, wróżby z obrzędowego napoju o przyszłej zimie.
27 września: Pasieka
Święto pszczelarzy.
PAŹDZIERNIK
1 października: Jesienne Święto Matki Ziemi
Początek jesienno-zimowych robót. Okres wyprawiania wesel. Modlitwy młodych dziewcząt o szczęśliwe zamążpójście.
24-25 października: Dziady
Dzień wspominania przodków. Raz w roku duchy odwiedzają swoje rodzinne domy oraz zostają ugoszczone gorącym posiłkiem (stypą). Przy stole nie może zabraknąć miejsca dla żadnego z przodków. Święto Welesa pana podziemi-zaświatów. Palono grumadki na grobach zmarłych, spożywano obiaty (rytualne bezmięsne posiłki dla zmarłych), prośby do Welesa o opiekę nad duszami
31 października: Święto Mokoszy
Kobiety oddają cześć Mokosz, której ofiarują przędziwo i płótno, a następnego dnia rozpoczynają wielkie roboty – szycie i tkanie.
LISTOPAD (Prosicz)
8 listopada: Tury
Święto myśliwych i początek sezonu polowań. Łowcy składają ofiary i wznoszą modły o dobre polowania.
24 listopada: Święto Złotej Baby – Dola
Dziewczęta wróżą sobie przyszły los, a chłopcy jaką kto będzie miał żonę. Ciężarne kobiety modlą się o lekki połóg.
29 listopada: Kalita
Od tego dnia odgryza się kęsy z rytualnego chleba, co symbolizuje zmniejszanie się dnia.
30 listopada: Święto Goduna
W tym dniu odprawiano różnorakie wróżby, które miały odpowiedzieć, które panny pierwsze wyjdą za mąż. Potem przez cały rok młodzieńcy starali się o ręce niewiast. Wyrazem odmowy było podanie gęsi w czarnej polewie lub przywiązanie worka grochowin do bryczki. Święto zostało zaanektowane przez chrześcijaństwo jako andrzejki.
GRUDZIEŃ
6 grudnia: Spas Zimowy
Dzień nadejścia zimy. Chrześcijaństwo funkcje Spasa Zimowego przetransponowało na świętego Mikołaja, o czym świadczyć może powiedzenie poproś Mikołaja, on przekaże Spasowi. 6 grudnia Święto Boga Mąda-Mikuły, pierwowzoru Dziadka Mroza (świętego Mikołaja).
20-26 grudnia – Wielka Bitwa Niebieska – Światła i Ciemności
21-23 grudnia: Święto Godowe (Zimowe Staniesłońca, czasem obchodzone aż do 6 stycznia – Gody, Kres, Stado, Kolęda).
Czczenie Swarożyca, uroczyste spożywanie świętej wieczerzy. Przewidywanie pogody na kolejny rok. Przesilenie zimowe. Najdłuższa noc w roku, ale po niej dzień znów zaczyna się wydłużać. Wróżono pomyślność w nadchodzącym roku, grupy w rytualnych przebraniach obchodziły wszystkie domy śpiewając kolędy i zbierając zapłatę w naturaliach, całowano się pod podłaźnicą i jemiołą, spożywano 13 potraw, dbając jednocześnie o dodatkowe nakrycie dla zmarłych przodków (wiele z tych zwyczajów przetrwało do dziś).
23 grudnia: Święto Roda
Wygłaszanie zamówień ku czci Roda (“niech rodzi się wszystko dobre”), wypiekanie ciast, warzenie piwa i miodu.
24 grudnia: Święto Kolady
Wszystko co zostało upieczone i uwarzone dzień wcześniej, było konsumowane na wielkiej plemiennej wieczerzy, która składała się z dziewięciu potraw. Podczas posiłku, śpiewano pieśni, a potem następowały wróżby. Teraz wszyscy znamy to święto jako wigilię Bożego Narodzenia.
LUTY (Ljutycz)
2 lutego: Gromnica
Zima spotyka się z wiosną. śpiewanie pieśni, zamawianie ciepła, modły do słońca, czczenie wszystkich bogów.
9-15 lutego: Tydzień Welesa
Czczenie Welesa, wywracanie kożuchów futrem na wierzch. Żercy Welesa chodzą po wioskach, zaglądają do gospodarstw i wygłaszają zaklęcia mające zapewnić zdrowie zwierząt hodowlanych.
21 lutego: Wiosenny Strzybóg
Odprawianie modłów do boga wiatrów, przewidywanie pogody na wiosnę i lato.
26 lutego: Nowolecie
Rytualne zakończenie odchodzącego roku.
https://youtu.be/MGKr2yNO3mQ
Historia kalendarza na ziemiach słowiańskich
Starożytny słowiański system odmierzania czasu był prosty, ogólnodostępny i obrazowy ponieważ opierał się na powszechnych i wszystkim znanych zjawiskach astronomicznych.
W starożytności Słowianie posiadali kilka typów kalendarzy i form zliczania czasu, jednak do dzisiejszych czasów zachowały się tylko nieliczne, a informacje na ich temat często są przeinaczane, przekręcane lub pomijane milczeniem.
W tym temacie chcę zająć się wyłącznie jedną formą – Kręgoleciem Czisłoboga, zwany także „Darem Kolędy” (Koljady Dar), Aryjsko-Słowiańskim oraz, zupełnie bezpodstawnie „bizantyjskim”. Ostatnia nazwa została nadana przez „historyków”. Informacje na ten temat znajdujące się na Wikipedii całkiem odbiegają od rzeczywistości.
Kalendarz Aryjsko-Słowiański swoją tradycją sięga daleko wstecz. Jednakże wyjątkowo ważne wydarzenia powodują jego „reset” i ponowne zliczanie czasu jaki upłynął od tego wydarzenia.
Kalendarz Słowiano-Aryjski, w przeciwieństwie do obecnie używanych kalendarzy równolegle zlicza czas jaki upłynął nie od jednego, a od wielu ważnych wydarzeń. I tak aktualnie mamy rok:
- 7521 od Stworzenia Świata w Gwiezdnej Świątyni
- 13021 od Wielkiego Ochłodzenia
- 44557 od Stworzenia Wielkiego Koła Raszenii
- 106791 od Stworzenia Asgardu Iryjskiego
- 111819 od Wielkiego Przesiedlenia z Daarii
- 143003 od okresu Trzech Księżyców
- 153379 od Assa dei
- 185779 od Czasu Tule
- 604387 od Czasu Trzech Słońc
- i.t.d.
- 38podaj dalej
- Udostępnij30
- Lubię to!
- Twitter2
- Skomentuj6
Odwiedź stronę autora i pamiętaj by wspierać dobre treści!
W przypadku naruszenia praw autorskich lub licencyjnych prosimy o kontakt
Wszystko dobrze, dużo ciekawej wiedzy. Tylko dla czego filmu już nie można oglądnąć ? Czyli wniosek, nasza przestrzeń w dalszym ciągu związana z matrix ?