Viking Woman Warrior mogła być słowianką.

Nowa analiza kobiet wojowniczek wikingów sugeruje, że znaleziony szkielet kobiety w Danii faktycznie pochodził z terenu dzisiejszej Polski.

Groby słowiańskie na terenie Danii, potwierdzają że w przeszłości Królestwa Gockie i Wandalskie tworzyły wspólna kulturę i mieszały się ze sobą etnicznie.

Artist’s reconstruction of the Langeland grave. (Mirosław Kuźma)

Od dawna uważano, że grób w Danii z X wieku zawiera kości wojownika uważanego za kobietę wikingów. Jednak nowa analiza grobu znajdującego się na wyspie Langeland sugeruje, że wojownik nie był Wikingiem, a raczej Słowianinem, prawdopodobnie z terenu dzisiejszej Polski.

Badacz Leszek Gardeła prowadził badania nad kobietami-wojownikami wikingów, gdy natknął się na informacje o pochówku w Langeland. W grobie, liczącym około 1000 lat, znajdują się kości wojowniczki wraz z siekierą i arabską monetą z X wieku, które pomogły datować pochówek. Był to jedyny grób na cmentarzu, w którym znaleziono broń, co sugeruje, że jego mieszkańcem był wojownik, chociaż kości nie wskazują, że zginęła w bitwie.

Kiedy Gardeła z Wydziału Języków i Literatur Skandynawskich Uniwersytetu w Bonn spojrzał na zakopany z kobietą topór, rozpoznał go jako broń wyraźnie słowiańską. „Do tej pory nikt nie zwrócił uwagi na to, że topór w grobie pochodzi z rejonu południowego Bałtyku, być może dzisiejszej Polski” – mówi w komunikacie.

Styl grobu jest również słowiański, grobowiec komorowy z dodatkową trumną. Oba te fakty doprowadziły Gardełę do wniosku, że osoba, która pochowano pochówku, jest prawdopodobnie pochodzenia słowiańskiego.

Pomysł nie jest zaskakujący. Plemiona słowiańskie i plemiona Wikingów były ze sobą ściśle powiązane, walczyły ze sobą, mieszały się i handlowały. „Obecność słowiańskich wojowników w Danii była bardziej znacząca niż wcześniej sądzono; ten obraz wyłania się z nowych badań ”dodaje Gardeła w komunikacie. „W średniowieczu wyspa ta była tyglem elementów słowiańskich i skandynawskich”.

Leszek Gardeła examines an axe found in a suspected female warrior’s grave. (Mira Fricke)

Do tej pory Gardeła zidentyfikował 10 podejrzanych wojowników wikingów, którzy byli kobietami w jego badaniach, dodając do 20, które zostały wcześniej zidentyfikowane. To trudna praca; w wielu przypadkach kości nie zachowały się w grobach, co utrudnia ostateczną identyfikację płci potencjalnych wojowników. W wielu przypadkach to, co jest zakopane w szkielecie, na przykład ozdoby i biżuteria, sugeruje ich płeć.

Nie wiadomo, czy te kobiety brały udział w najazdach czy w walce. Wojowniczki są zwykle chowane z toporami. Rzadko kiedy groby zawierają strzały lub groty włóczni. Możliwe, że ich broń była używana rytualnie do takich rzeczy, jak ceremonie wróżenia. Ponieważ krawędzie znalezionej broni są często nieskazitelne, możliwe, że została wykonana specjalnie jako towary pochówku.

Sagi wikingów, napisane na Islandii po zakończeniu ery Wikingów, zawierają postacie żeńskie, które są wojownikami, takie jak boginie wojowników, Walkirie, co wskazuje, że kobiety wojowniczki były częścią kultury nordyckiej. Ale krytycy zwracają uwagę, że Walkirie, a także trolle, smoki i bogowie znalezione w sagach są fikcją. Jak dotąd, jak donosi Gardeła, nie ma dowodów na to, że kobiety wikingów brały udział w walce.

Co najmniej jeden z grobów podejrzanej wojowniczki sugeruje jednak, że mogła być gotowa do walki. Znaleziony w 1878 roku w Birce w Szwecji grób wojownika zawierał dwa złożone w ofierze konie, miecz, tarczę, groty strzał i inną broń. W rzeczywistości był to idealny pochówek wojownika. W 2017 roku naukowcy wykorzystali DNA, aby zidentyfikować kobietę w grobie.

Na początku tego roku dalsze badanie potwierdziło ten wniosek, a naukowcy są przekonani, że szereg broni i zbroi sugeruje, że miała karierę jako łucznik konny. Zestaw gier znaleziony w grobie, używany do opracowywania strategii wojskowej, a także niektóre elementy stroju sugerują, że mogła być dowódcą kawalerii lub jakimś przywódcą wojskowym.

Ryc.14.1. za. Młot Thora z Wolina. Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Żakiem 1963: 261); b. Młot Thora z Łupawy. Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Żakiem 1963: 283); do. Młot Thora wykonany z bursztynu z Gdańska. Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Żakiem 1963: 288); re. Młot Thora wykonany z bursztynu z Wolina. Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Stanisławskim i Filipowiakiem 2013: ilus. 28); mi. Amulet w kształcie stopy / buta (?) Z Wolina. Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Stanisławskim i Filipowiakiem 2013: 29); fa. Tzw. „Walkiria-wisior” z Truso / Janowa Pomorskiego, Polska (za Jagodzińskim 2010: 106); sol. Wisiorek antropomorficzny z Truso / Janуw Pomorski (za Jagodzińskim 2010: 158); godz. Wisiorek antropomorficzny z Truso / Janуw Pomorski (za Jagodzińskim 2010: 158); i – j. Kość z dwoma runicznymi napisami kur i fuю z Kamienia Pomorskiego, Polska Reprodukcja: Leszek Gardeła (za Żakiem 1963: 274).

Leszek Gardeła jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie archeologii. Pracę doktorską obronił w 2012 roku na Uniwersytecie w Aberdeen w Szkocji. Od kilkunastu lat specjalizuje się w wieloaspektowych badaniach nad epoką wikingów, publikując książki i artykuły na temat praktyk magicznych, biżuterii, uzbrojenia i zwyczajów pogrzebowych, a także kontaktów słowiańsko-skandynawskich. Prowadził badania w Finlandii, Niemczech, Irlandii, Islandii, Polsce, Skandynawii, Wielkiej Brytanii i na Wyspie Man.

Jest autorem trzech anglojęzycznych monografii oraz ponad stu artykułów wydanych w prestiżowych czasopismach naukowych i pracach zbiorowych. Aktualnie kieruje interdyscyplinarnym projektem badawczym na Uniwersytecie w Bonn i na Uniwersytecie w Bergen pt. „Amazonki Północy: Uzbrojone kobiety w archeologii epoki wikingów i literaturze 

źródło: https://www.smithsonianmag.com/smart-news/viking-woman-warrior-was-actually-poland-180972739/