Przejdź do treści

„Pneumotranzyt” – podziemny tunel dla pociągów pneumatycznych

  • Nauka

Czy ktoś się z nas zastanawiał po co na całym świecie prawie dwieście lat temu budowano metra? Przecież na powierzchni nie było korków transportowych a Henry Ford jeszcze nie wypuścił swojego pierwszego samochodu? Nikt by wtedy nie uwierzył, że samochód będzie dostępny dla wszystkich, natomiast metro już zbudowano. A może nikt go nie zbudował, a po prostu zostało odkopane?

Jednym z ciekawych faktów udowadniających, że metra nie budowano, a odkopano ukazuje historia zbudowania pierwszego pneumatycznego metra. Oto co mówią oficjalne źródła o tym.

W 1868 roku towarzystwo „pneumotranzyt” na czele z wynalazcą Alfredem Beechamem zaczyna budować podziemny tunel dla pneumatycznych pociągów.

Do budowy tunelu wydzierżawiono piwnicę sklepu z odzieżą w Nowym Yorku a prace odbywały się nocą, ponieważ nie było oficjalnego pozwolenia od władz. Przekonywano wszystkich, że budowany jest mały tunel do poczty pneumatycznej. Do budowy wykorzystano tak zwaną tarczę tunelową Alfreda Beacha, którą zbudował sam wynalazca.

A dwa lata później pierwsi goście przybyli do stacji metra.

Tunel zbudowano w bardzo krótkim czasie, w ciągu zaledwie 2 lat, w tym czasie wywiercono 100 metrów pod ziemią, pokryto wszystko cegłami, zbudowano stację metra o starannym wykończeniu, zainstalowano 50-tonowy kompresor i zaczęto przewozić ludzi.

Ale terminy były zbyt krótkie, nawet według współczesnych standardów. Ilon Musk pozazdrościłby takiej szybkości budowy. Przy tym większość prac wykonano w nocy.

Stację oświetlały tlenowo-wodorowe lampy gazowe, miały drewniane wykończenia, fortepian, długość tunelu wynosiła 95 metrów, w pierwszym roku pracy metro przewiozło 400 tys. ludzi, potem Alfred otrzymał pozwolenie na budowę takiego metra pod całym miastem ale rynek papierów wartościowych padł, sklep się spalił a metro zostało zapomniane.

Przypomniano sobie o nim po 40 latach i to na krótko. Wtedy robotnicy broadwayowskiego metra przypadkowo natknęli się na tunel, znajdował się pod osłoną tunelu, odnaleziono tam zardzewiałe szyny i wagonik.
Co jest nie tak z wersją oficjalną:

Jak można było w tym czasie zapomnieć o tak wielkim projekcie, a nawet stracić wszystkie rysunki i plan tunelu?

Jak tarcza tunelowa znalazła się w piwnicy sklepu gdzie za piwnicą powinna być piwnica z lokomotywą, najprawdopodobniej sklep został zbudowany z gotowego tunelu przedpotopowego.

Znaleziono unikalne urządzenia z przeszłego wieku, dlaczego nie zrobiono muzeum – przecież jest to pierwsze amerykańskie metro, odnowiono by wagoniki, byłoby pięknie i zyskownie, dlaczego tak szybko postarano się zapomnieć, tarcza w końcu zniknęła, przyczepy też.

W Anglii budowniczy pierwszego metra, Brunel nie został zapomniany, a jego pierwsze szkice bardzo przypominają amerykańskie metro, stworzył je jeszcze przed amerykańskim, a Amerykanin też ich nie widział, ponieważ nigdy nie zostały opublikowane. Jak to się stało, że wymyślili oni to samo w tym samym czasie?

Jakie może być tego wyjaśnianie? W Ameryce mogli znaleźć rzeczywisty tunel z instalacją, ze sprężarką, z wagonikami, oczyszczono stare tunele, ta wersja wyjaśnia wszystkie dziwactwa:

i krótki termin budowy
i o życzeniu władz aby zapomnieć o projekcie.
A oto najstarszy Kanadyjski tunel, który jest wykorzystywany jako kanalizacja, przypomina również pierwsze zapomniane metro.

W Londynie taki system kanalizacyjny został zbudowany w XIX wieku i zbudowano pierwsze metro w Nowym Jorku.

A oto zdjęcia z 1904 r., otwarcie metra w Nowym Jorku.

Rzuca się tu w oczy ogromny tunel i ubogi wózek, 50 lat po tym jak Alfred Beach wykorzystał wagony podobne prawie do współczesnych, a w 1904 roku postawiono bardzo ubogi wózek.

A oto plan metra, najbardziej złożony współczesny projekt.

A na drugim zdjęciu widzimy, jak ten projekt jest realizowany, nowoczesny plan i starożytny mur. Znowu skomplikowane rozwiązania techniczne idą w parze z pewnymi technologiami wstecznymi.

Na fotografiach metra w Paryżu widać jak odkopywane jest stare i przystosowywane nowe. Ponownie te same tunele.

Powstaje poczucie, że miało tu miejsce oczyszczenie starych tuneli. Przy rzeczywistym drążeniu tarcza powinna być średnicy zewnętrznego końca cegły a nie wewnętrznego.

W Moskwie od 1933 do 1935 zbudowano całą linię, a teraz kilka lat buduje się jedną stację, przy czym płytką, na wielu starych stacjach występują sklepienia łukowe jak w dawnych budynkach. Pierwsze stacje są piękne jak pałace.

Co się działo na planecie, metro, posągi, piramidy, kościoły-odbiorniki, elektryczność z atmosfery, brak o tym pamięci.

4.1/5 (12 głosów)

Odwiedź stronę autora i pamiętaj by wspierać dobre treści!

W przypadku naruszenia praw autorskich lub licencyjnych prosimy o kontakt

  • Arian R1A pisze:

    Dużo w tm temacie podaje Dziad Wszechwied z Y2B

  • >

    Pobierz Deklarację Suwerena II RP

    Otrzymasz ją też na swój email


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

    Pobierz Deklarację Suwerena

    Otrzymasz ją też na swój email


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

    Jeśli chcesz być na bieżąco z tym co robimy...


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności