Inogi Welańskie, Niebieskie i Ziemskie

Wizerunki Inogów. Słowo inóg tłumaczymy gdzieś w Księdze Tura, ale tutaj tylko krótko – inogi – to znaczy inno-nogi albo inno-oki, albo inaki czyli inszy, inkszy – czyli dziwny, inny od wszystkich. Inogi są to zwierzęta bądź postacie ludzko-zwierzęce, a także rośliny o dziwnym wyglądzie łączące w sobie cechy zwykle pokazywane przez zupełnie inne gatunki istot. Nie należy ich mylić ani z demonami – Zduszami, ani z Bogunami – oni także mają wygląd inno-oki (inoki), ale główną cechą rozróżniająca prawdziwe Inogi od Bogunów i Zduszów jest ich ani ludzkie ani zduszne, ani boskie pochodzenie. Są oni niebieskimi i welańskimi Zwirzorami i Zróstami, które czasami zawitują także na Ziemię.

Na Ziemi nie widujemy na przykład nigdy Szczuropiórów, ale za to widywano – przynajmniej dawniej Czeltice-Czetlnice (Czetlice) nazywane przez Romajów Syrenami. Powyżej na obrazie rosyjskiego twórcy przedstawiającym Sadkę w podwodnym królestwie widać właśnie Czetlnicę-Czelticę.

Zbierzemy tu wszystkie wizerunki Inogów, jakie uda mi się zebrać w całym Internecie. Postaram się każdemu z nich – jak zwykle poświęcić kilka słów, tak żeby nasz artykuł nie był tylko zbiorem obrazków.

Ilia Riepin – Sadko w Podwodnym Królestwie [na pierwszym planie Czeltica, inóg znany bardziej jako Syrena]

Na początek Szczuropióry – postacie z Księgi Tura, a jeszcze ważniejsze w Księdze Ruty, które namalował Jerzy Przybył:

Oto typowy szczuropiór, chociaż każdy z nich wygląda trochę inaczej – prawda że piękny?

Szczuropióry strzegą pewnych Drzew w Piekle – których? Zapraszam do Taji 9 – tam o tym piszemy. Szczuropióry musiały też zostać pokonane przez wyprawę Bierły I Obdzierły-Abarisa i Czarodany na Welę.

A oto inne inogi Jerzego Przybyła:Jeleń welański – skrzysty

Inny welański jeleń skrzysty

Przepiękny skrzysty jeleń zachodzącego Słońca

Dziewanna na nawskim jeleniu Dusz Zmarłych

Dziewanna-Dziewa na skrzystym-srebrzystym jeleniu księżycowym

Prawdziwie skrzydlaty jeleń welski

Skrzysty dwunożny koniowąż

Skrzysty Turokur – razem z postacią Wołowego Welesa pierwowzór wszystkich Turoniów

Zróst-Pęd Zerywana Dragira (przed narodzeniem Zerywanów jako ludzie – ich uprawa na Welańskiej Równi) – nieczłowiek-niekwiat po prostu Zerywan

Zerywański Kwiat Zadrugi

Tyle Jerzego Przybyła a teraz inni, i skoro jesteśmy przy kwiato-ludach to Stanisława Szukalskiego Złoty Pęd Zerywański – Przodkowie:

A tutaj już niezwykła złota ryba-olbrzym – ale nie jest to Ryba Kara, lecz inna ryba, szczupak, z tradycji rosyjskiej Baji:

Jarja (Złoty Szczupak – malarstwo rosyjskie)

Wij

A teraz kolejne inogi:

Niesamowita postać – robi wrażenie – To nie jest jednogłowy Strasz – czyli przemieniony, ukarany bóg, który utracił boskie moce a kiedyś był Zniczem – to jest sowoszczury Gryf , czyli ptakolew- imponujący, choć nie do końca opierzony Mgielnik (Kaligo) Wijary. Ptakolwy są stałymi mieszkańcami Zaświatów i Niw Welańskich ale także Przestroni Nieba. Sa jednak sto razy mniejsze od straszów Orłów Welańskich, które mają wygląd inożny, ale nie można ich uznać za inogów w związku boską dusza jaka jest zamknięta w ich ciałach – nie są cząstką bogów, lecz samymi bogami choć upadłymi i okaleczonymi przez Swąta.

(nie znam autora tej fajnej pracy – może się zgłosi? – chętnie podpiszę nazwiskiem i imieniem – pochodzi ze strony http://funkcja13.blog.onet.pl/ i podpisany jest autor ilustracji: Twoja Stara)

Poniżej więc jeszcze kilka ptakolwów – które winny być symbolem grodu Lwów:

Gryfin – bardzo stary ptakolew średniowieczny

Gryf Niebieski Azo – bardzo lwi, mocnarny

Gryf klasyczny

Nie będę was dłużej zanudzał gryfami bo jest ich pełno dzięki literaturze fantasy. Wiec teraz Łukasz Ortheza Matuszek i jego inogi

Czeltice

przypominające szyszymorę chodzące drzewo

inog złożmij

jeździec na łuskowatym psie wodnym – gigancie znanym także z innej mojej powieści Zakaz wjazdu

mrówamy i wiezemy (wiezem jest po formą roślinno-owadzią kokoniastą)

inne wiezemy – nad nimi pikujący strasz

A teraz inni artyści – klasyka Jednorożec

tylko dwa bo to okropnie nudne, ale nie sposób ich pominąć

drugi

A teraz prawdziwy skrzysty koń

i kolejny

A teraz wróćmy jeszcze do czeltic czyli syren bo to odwieczny temat zajmujący artystów od dawna, oto one:

Syrena Johna Waterhousa

Waterhaouse – Ulisses i Syreny

Syreny Artura Rackhama

Mazońska czyli Mazowiecka Syrena-Czeltica Walcząca – czyli Syrena-Amazonka – tylko tutaj można spotkać syreny uzbrojone jak Amazonki – czy to coś znaczy?