Przejdź do treści

Berlin – słowiańskie miasto?

Witajcie na Kresach Zachodnich Słowiańszczyzny! Stolica Niemiec z dużym prawdopodobieństwem ma słowiańskie korzenie. Sama nazwa miasta budzi wątpliwości i prowokuje do pytań, na które trudno jednoznacznie odpowiedzieć. Czy pochodzi od prasłowiańskiej sylaby „berl”, która miała znaczyć bagno a może wywodzi się od słowa berło? Nie wiadomo.

Popularna hipoteza Reinholda Trautmanna mówi, iż słowo „berlin” jest zniekształconą nazwą Bralin i pochodzi od nazwy osobowej Bral – czyli skróconej formy słowiańskiego imienia Bratosław. Być może ów Bratosław był legendarnym założycielem miasta? To pytanie również pozostanie bez odpowiedzi. Interesujące jest też podobieństwo fonetyczne sylaby „–lin”, która występuje w nazwie stolicy Niemiec jak i w wielu polskich miastach takich jak: Dęblin, Koszalin czy Lublin.

Germanische_und_slavische_Volksstaemme_zwischen_Elbe_und_Weichsel

Tereny zamieszkane przez Słowian we wczesnym średniowieczu
https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82owianie_po%C5%82abscy

Słowianie na zachód od Odry

Od VI w. ziemie na zachód od Odry były zamieszkiwane przez Słowian Połabskich, którzy stworzyli wiele rozwiniętych ośrodków miejskich. Sprewianie np. założyli gród Kopanica, który dziś jest jedną z dzielnic Berlina – Köpenick. Ziemie te cieszyły się dużym zainteresowaniem najpierw Karola Wielkiego a później ludów germańskich i wyrosłych z nich państw. Regularnie były kolonizowane i chrystianizowane.

W 983 r. doszło do Powstania Słowian Połabskich skierowane przeciw Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu oraz wierze jezusowej. Połabianie byli przywiązani do swojej kultury oraz religii. Mocno opierali się przyjęciu zewnętrznych wzorców i przekonań. W czasie zrywu, Słowianie pod przywództwem Wieletów, zdobyli po czym spalili Hamburg. Całe powstanie zakończyło się jednak fiaskiem – pochód zatrzymała nierozwiązana  bitwa pod Białoziemiem.

Zmarnowana szansa

W X w. zaistniała szansa na to, aby obok Polski i Czech wyrosło 3 stabilne państwo słowiańskie. Jednak Połabianie bez pomocy z zewnątrz nie byli zdolni w dłuższej perspektywie opierać się systematycznym atakom ludów „germańskich” (WP: najeźdźcom judeo-rzymskim). Gdyby uzyskali wsparcie od młodego księcia Mieszka może inaczej potoczyłyby się dzieje. Jednak Polacy nigdy nie zdecydowali pomóc się swoim zachodnim pobratymcom. Jako państwo chrześcijańskie byliśmy naturalnymi sojusznikami Świętego Cesarstwa Rzymskiego w walce z poganami i innowiercami, którymi nie wątpliwie byli Słowianie Połabscy. Polacy musieli postawić na stabilizacje i ugruntowanie swojej pozycji w Europie a nie na wrogich poczynaniach z chrześcijańskimi państwami.  Z resztą sama Polska była bardzo młodym tworem politycznym z mglistymi granicami oraz z szeregiem wewnętrznych problemów.

Rezultatem powstania Słowian Połabskich było zatrzymanie kolonizacji saskiej na ok. 200 lat. Przez ten czas Połabianie mogli cieszyć się wolnością i pewną niezależnością. W 1147 roku, z upoważnienia papieża Eugeniusza III, rozpoczęto Krucjatę połabską mającą na celu raz na zawsze uporanie się z kwestią Słowian na terenach za Odrą. Był to początek końca Słowian Połabskich.

Oceń jako pierwszy!

Odwiedź stronę autora i pamiętaj by wspierać dobre treści!

W przypadku naruszenia praw autorskich lub licencyjnych prosimy o kontakt

>

Pobierz Deklarację Suwerena II RP

Otrzymasz ją też na swój email


Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

Pobierz Deklarację Suwerena

Otrzymasz ją też na swój email


Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

Jeśli chcesz być na bieżąco z tym co robimy...


Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności