Ariowie

Ariowie, to ludy będące wspólnymi przodkami dawnych Słowian, Irańczyków i  Indów, noszące genotyp oparty o  wspólną haplogrupę R1a, czy później R1a1. Pojęcie to obejmuje też ludność zamieszkałą współcześnie w  wielu innych państwach Azji i  Europy na obszarach leżących między tymi trzema głównymi centrami dawnej cywilizacji aryjskiej. Samo pojęcie aryjczyka powstało na terenie starożytnych Indii. Termin Ariowie, czy Aryjczycy pochodzi z  sanskrytu od słowa arya i  oznacza szlachetny.

Tak o  mianie Ariów mówi się oficjalnie.

Można też na Ariów spojrzeć inaczej: są to po prostu Słowianie, czy Prasłowianie, którzy rozeszli się po wielkich przestrzeniach Europy i  Azji.

Również ich nazwa może pochodzić of Hariów/Ariów, czyli po słowiańsku „ludu z  gór”, bo hara/hora, to po słowiańsku góra.

Wszystkie ludy aryjskie według genetyki pochodzą geograficznie z  ziem leżących w  dorzeczach rzek Odry, Wisły i  Dunaju.

Ta część Ariów, inaczej nazywanych Prasłowianami, czy Słowianami, która opuściła swoje środkowoeuropejskie siedziby i  w swoich wędrówkach dotarła między innymi aż do Grecji, Egiptu, Iranu, Indii, a  nawet na teren pustyń w  Chinach Zachodnich, naukowcy na skutek nieporozumienia językowego nazwali Ludami Morza.

Tymczasem wydaje się, że ich, zanotowaną w  Indiach nazwę Ludów Bharatu, należałoby raczej przetłumaczyć jako Ludy Gór. [1]

Człon bhar nam Słowianom, inaczej niż naukowcom nie mówiącym językiem Ariów, bardziej kojarzy się z  górami, a  przecież Ariowie byli właśnie Słowianami.

Człon ten występuje lub występował w  takich słowach jak K(h)arpaty, czy Harrahov – znany osrodek sportów górskich, w  Czechach, niedaleko Jeleniej Góry.

Na marginesie można zauważyć, że prawdopodobnie pod zgubnym wpływem scholastyki łacińskiej, z  języka polskiego zniknęła bardzo mocna wymawiana głoska ch.

Chodzi tu o  ch bezdźwięczne, w  odróżnieniu od dźwięcznego h.

W tej chwili dla większości Polaków te głoski są niestety dźwiękowo nieodróżnialne i  w związku z  tym są niewłaściwie, niewyraźnie i  bez siły wymawiane.

Tymczasem nawet nasi najbliźsi sąsiedzi – Czesi rozrózniają jeszcze te głoski w  mowie i  w piśmie.

Trochę szkoda, bo w  ten sposób straciliśmy trochę naszego Słowiańsko-Aryjskiego dziedzictwa językowego.

Dlaczego jest to takie ważne?

Otóż nasi bracia Ariowie z  Indii twierdzą, że emisja róznych głosek powoduje wzmocnienie odpowiednich czakramów, czyli centrów energetycznych, które decydują o  sile jednostki, czy całych narodów.

Oczywiście w  przekazach indoaryjskich mowa jest o  wymawianiu głosek, jako mantr, czyli dźwięków, mających celowo wywoływać określone skutki.

Natomiast występowanie głoski ch, bezpośrednio w  języku, powodowało wielokrotne jego wymawianie w  ciągu każdego dnia i  w ten sposób wzmacniało siłę całego narodu.

Taka jest myśl pani Marzeny Bielińskiej [1], która odkryła, że brak głoski ch w  naszym języku powoduje osłabienie naszego Czakramu Podstawy, czyli podstawowej siły naszego życia.

Posłuchajcie języków niektórych Ludów Wschodu i  zauważcie dziką siłę płynącą z  nieskrępowanej emisji głoski ch w  tych językach.

Na szczęście naszego aryjskiego genotypu nie da się nam wyrwać.

Na razie, bo technologie genetyczne są ciągle rozwijane.

Z punktu widzenia genetyki historycznej ekspansja Ludów Morza opisana jest jako ruch części ludności o   haplogrupie R1a mieszkającej w   dorzeczach Odry, Wisły i   Dunaju na wschód i   południe.

Następnym problemem jest to, że gdybyśmy nawet teraz odzyskali nasze dawne, starożytne nazwy Ariów, czy Germanów, to pozostaną one skażone zbrodniami dokonanymi pod tymi nazwami przez Teutonów, czyli Niemców.

Szczególnie w   czasie II Wojny Światowej nasi zachodni sąsiedzi swoje zbrodnie ludobójstwa usilnie firmowali tymi szlachetnymi i   należącymi do Słowian i   narodów pokrewnych nazwami.

1) Wywiad z  Czesławem Białczyńskim

My Slowianie – początki

2) NTV
Wywiad z  Marzeną Bielińską