Polacy zdobyli Indie jako Ariowie z Kujaw

Gdy publikowaliśmy tekst, a było to w roku 2011 https://rafzen.wordpress.com/2011/08/12/from-polish-to-india/ czekaliśmy z niecierpliwością na badania genetyczne potwierdzające tezę, iż to Polacy jako Ariowie zdobyli Indie oraz dali początek językom fałszywie nazywanymi indo-europejskimi, a które de facto zwać się powinny Polsko- europejskimi. Więcej tutaj: https://rafzen.wordpress.com/2012/06/16/w-raju-adam-i-ewa-rozmawiali-po-polsku-2/

Ogłoszone 15.9.2014 wyniki badań archeologicznego mtDNA z grobu w Novosvobodnaja podają datę grobu: 3500 lat przed pne i jego przynależność do środkowoeuropejskiej kultury pucharów lejkowatych. Genealogia Y-DNA Praindoeuropejczyków jako niezbity dowód geograficznej kolebki tej wspólnoty  przytacza fakt obecności tylko w Środkowej Europie blisko genetycznie spokrewnionych gałęzi z rodem R1a-M417 czyli Polakami.

Już ponad 100 lat temu w 1892 roku w miejscowości Novosvobodnaja pod Kaukazem, w areale związanej z mezopotamską kulturą Uruk słynnej północno-kaukaskiej kultury Majkop, wyodrębniono archeologiczną  kulturę, która w niczym nie przystawała do kultury Majkop. W roku 1952 światowej sławy angielski archeolog Gordon Childe rozpoznał tu zupełnie odrębną jednostkę archeologiczną,  Kulturę Amfor Kulistych – KAK i wskazał na jej pochodzenie z terenów Polski. Tę odrębność i jej związek z Polską tzw, Europą Środkową  potwierdzili archeolodzy A.D. Rezepkin oraz A.N. Gej. Następnie para badaczy rosyjskich, W.A. Safronov i N.A. Nikołajeva, podejmując w 1974 r. badania licznych kurhanów na teranie osady Novosvobodnaja, nie tylko jednoznacznie potwierdzili istnienie tam kamiennych i ceramicznych zabytków oraz dolmenowych obrzędów grzebalnych kultury, wywodzącej się ze środkowo-europejskiego areału Kultury Amfor Kulistych w tym tzw. „amfory kujawskie”, ale je znacznie ubogacili swoimi odkryciami i publikacjami naukowymi.

To wszystko stało się podstawą sformułowania tezy o ojczyźnie Praindoeuropejczyków na terenie obecnej Polski w Europie Środkowej, którą usilnie głosi zwłaszcza W.A Safronov (zob. http://istorya.ru/book/safronov/index.php). Sekunduje mu także archeolog, zwany ojcem archeologii Kaukazu i Środkowej Azji, A.D. Rezepkin (zob. Резепкин, Алексей Дмитриевич – Wikipedia, zob. literatura). Rezepkin jednak w zabytkach kultur kaukaskich widzi raczej kulturę pucharów lejkowatych która wg niego związana jest z ziemiami na zachód od obecnej Polski. Ale już sam ten fakt, że w archeologicznej kulturze północnego Kaukazu widzi się nawet trzy kultury, najściślej związane z ziemiami polskimi, świadczy o kierunku migracji ludności: z Polski na południowy wschód, a nawet dalej – ku Iranowi i Indiom.

Również odbyta w 2013 r. w Rostowie nad Donem w Rosji międzynarodowa konferencja naukowa: „Zasiedlenie Rosji Południowej od czasów starożytnych do dni dzisiejszych” jednoznacznie wskazywała o kierunku ekspansji Polaków. W wykładach przedstawiono kierunek migracji Praindoeuropejczyków i ich archeologicznych kultur: Od Środkowej Europy czyli prymitywnie nazwanych Kulturą Amfor Kulistych na wschód aż do Ałtaju. Nazwy te jak również inne są celowo używane aby tylko nie pisać i mówić o Polakach zamieszkujących swe ziemie od przeszło 10 tys. lat.

Wykłady są dostępne w PDF:
Международная научная конференция: «НАСЕЛЕНИЕ ЮГА РОССИИ С ДРЕВНЕЙШИХ ВРЕМЕН ДО НАШИХ ДНЕЙ» (ДОНСКИЕ АНТРОПОЛОГИЧЕСКИЕ ЧТЕНИЯ), International Scientific Conference: «THE POPULATION OF SOUTHERN RUSSIA ACROSS THE AGES» (THE DON READINGS IN PHYSICAL ANTHROPOLOGY),  Collection of papers 26–30 August 2013 Rostov-on-Don Russia; http://ssc-ras.ru/files/files/Southerns … lation.pdf

Tezę tę szczególnie wspiera światowej sławy rosyjski antropolog Aleksander Kozincev. Jego praca naukowa prezentuje związki zwłaszcza kraniometryczne i pomiary szkieletowe tysięcy szkieletów archeologicznych kultur Europy, południowej Rosji i Azji Środkowej. „Kraniometria osadnictwa południoworosyjskich stepów w epoce brązu w związku a indoeuropejską problematyką”. Aleksander Kozincev, Краниометрия населения южнорусских степей в эпоху бронзы (в связи с индоевропейской проблемой), презентация, 2013. (Craniometry of southern Russian and Ukrainian Bronze Age steppe populations, with reference to the Indo-European problem (PowerPoint, 2013)) https://www.academia.edu/4740966/%D0%9A … oint_2013_

W tezie pochodzenia wariantu tzw. kultury amfor kulistych czyli Polaków, Kozincev korzystał z odkryć niemieckich antropologów i archeologów, którzy odkrywali i badali kurhany w „Dolinie Królów” – Republika Tuwa, a zwłaszcza w osadzie Ajmyrlyg nad Jenisejem. Niemieccy uczeni tę protoscytyjską kulturę porównywali z kulturą amforową u siebie, na terenie Niemiec w Osdorf, dziś dzielnica Hamburga. Autor udowadnia, że Scytowie powstali ze środowisk kultury amforowej z Europy Środkowej, a Hamburg był zachodnią granicą obszaru pod panowaniem Polaków.

W kulturze indo-aryjskiej możemy oprócz oczywistego DNA odnaleźć dodatkowe dowody obecności Polaków z Kujaw, a nazywanych fałszywie Kulturą Amfor Kulistych, a więc środkowoeuropejskiego pochodzenia.

Prócz archeologicznych i obrzędowo-pogrzebowych znalezisk kultury amfor kulistych ze środkowej Europy w tym przypadku Polski, a także towarzyszących im elementów fałszywie nazywanych środkowoeuropejskiej kultury pucharów lejkowatych i ceramiki sznurowej oraz indoeuropejskich lingwistycznych śladów na Północnym Kaukazie, zwłaszcza w kulturze Nowosvobodnaja i Kuban-Terek / Safronow, Rezepkin, Nikołajewa, Szmyt/ oraz także jednoznacznych argumentów antropologicznych udowodnionych przez A. Kozincewa zauważyć należy także inne dowody, potwierdzające związek indo-irańskiego rodu Ariów i całej azjatyckiej gałęzi, z Polską czyli praojczyzną kultury amfor kulistych.

Opublikowane 2 czerwca 2014 r. wyniki badań genetycznych, antropologicznych i archeologicznych szczątków, zwłaszcza ze środkowego okresu epoki brązu, wydobytych z grobów na terenie południowego Ałtaju na terenie zachodniej Mongolii, które wskazują, że dwóch spośród czterech mężczyzn odznaczało się jednoznacznymi europejskimi cechami fizycznymi np. niebieski kolor oczu i rozjaśniony kolor włosów, a kobiece szczątki wykazały rzadką mitochondrialną grupę H1b, dla której znaleziono pięć współczesnych meczów mt w Polsce i jeden w Portugalii. Ten mitochondrialny związek z Polską świadczy o wspólnej, męsko-żeńskiej migracji na Wschód, w kierunku Ałtaju – z naszego właśnie kraju. Omówienie wyników badań: http://eurogenes.blogspot.com.au/2014/06/r1a-z93-from-bronze-age-mongolia.html

Także kulturowy znak swastyki u indyjskich Ariów, wcześniej obecny na terenie Polski potwierdza tezę o ekspansji Polaków. Judeo-sataniści celowo w maniakalny sposób zabronili używania znaku Swastyki aby odciąć Polaków od swego naturalnego dziedzictwa.

Unia Europejska przecież deklaruje ustami niejakiego donalda tuska, iż Polska i Polacy to nienormalność i dlatego judeo-sataniści stosują bezkarną politykę apartheidu w stosunku do Polaków w Unii Europejskiej; zob: Wspólną Politykę Rolną i różnicę w dopłatach rolniczych czy ostatnia decyzja Rady Europejskiej pozbawienia Polaków praw socjalnych poza obszarem Polski.

W Hinduizmie rozwinięta jest tradycja swastyki jako symbolu kultu solarnego. Choć swastyka jest obecna w większości starożytnych kultur świata, to jednak jej euroazjatycki najstarszy ślad w hinduizmie ma swoje źródło w starszej kulturze amfor kulistych w Polsce  w postaci znaku swastyki na ścianach zewnątrz i wewnątrz amfor np. Rębków, woj. mazowieckie, czas co najmniej 3100 lat pne. i bardzo licznych podobnych znaków solarnego kultu, np. w wyrobach bursztynowych. Na temat tradycji swastyki w kulturach: http://pl.wikipedia.org/wiki/Swastyka

W świecie indoeuropejskim nie znaleziono symbolu swastyki wcześniejszego niż u Polaków w tzw. polskiej Kulturze Amfor Kulistych. Niemiecka encyklopedia o „Hakenkreuz” podaje, że w Europie (poza przemilczaną przez nią Polską) najstarsze symbole swastyki  znaleziono w Drosa w widłach Solawy i Łaby oraz w Roßlau nad Łabą z czasu około 3,000 przed Chr. czyli na terenie pochodzącej z Polski kultury amfor kulistych. Droga pochodzącego z Europy symbolu wiodła przez Azję Mniejszą do Indii. Ustalono dotąd, że im dalej od obszaru znalezisk w Europie Środkowej, tym młodsze są znaleziska tego symbolu. W Azji Mniejszej w Troy – około 2,500 lat przed Chr.

Dodatkowo można zauważyć że Hinduski obrzęd sati, został zapoczątkowany i praktykowany wcześniej na terenie Polski. Na podstawie materiałów grobowych archeolodzy ujawnili istnienie w tzw. Kulturze Amfor Kulistych obrzędu pogrzebowego par ludzkich, zwanego na terenie hinduizmu sati. Obrzęd taki realizowany był pochówkami żon zmarłego mężczyzny lub pochówkami umiłowanych przez niego zwierząt domowych, wyposażanych dodatkowo w honorowe dary. Paralelę ideologiczną między ofiarą lub samoofiarą żon lub umiłowanych zwierząt szczególnie dostrzegała M. Gimbutas, widząc w tej praktyce rezultat dominującej roli mężczyzny w ustroju patriarchalnym; patriarchat panował przecież już w rodach kultury amforowej. Ślad obrzędu sati dostrzeżono także w  praktykach tzw. grupy złockiej.

Obyczaj sati został przeniesiony, z pewnością przez Polaków z haplogrupy Z93, do Indii, gdzie w hinduizmie od starożytności prawie do współczesności praktykowano dobrowolne lub wymuszone przez tradycję samo-spalenie czy eutanazję rodzinną i pogrzebanie rodziny razem czyli żony obok zmarłego męża. Z Indii ideologia ta przenosi się później na niektóre inne kraje Azji. Na temat tradycji obrzędu sati w kulturach: http://pl.wikipedia.org/wiki/Sati_(ceremonia).

Wprowadzenie natomiast w Polsce przez okupantów judeo-satanistycznego matriarchalnego systemu społecznego to nic innego jak prostytucja ekonomiczna.https://rafzen.wordpress.com/2015/06/15/matriarchat-czyli-stepowe-dewiactwo/

No cóż dla nich Polacy i Piękne Polki muszą pracować dla okupantów całe życie lub emigrować aby zakładać normalne rodziny, ponieważ w Polsce odbiorą im dzieci tylko dlatego, iż nie mają już ukradzionych przez judeo-satanistów majątków czyli środków finansowych ! Czy ktoś pragnie jeszcze dowodów na powyższe tezy ?

Российские генетики уточнили историю археологических культур в Адыгее

В работе, которую выполнили ученые, изучалась ДНК из митохондрий (« энергетических фабрик » клеток), выделенная из остатков древних людей, живших свыше 5,5 тысяч лет назад в районе Новосвободной.
© Fotolia/ vege

МОСКВА, 15 сен — РИА Новости. Российские генетики, изучавшие ДНК из остатков древних людей, найденных в предгорьях Северного Кавказа, подтвердили гипотезу о самостоятельном возникновении распространенной свыше пяти тысяч лет назад в тех местах новосвободненской археологической культуры, и предположили, что носители этой культуры занимались разведением домашнего скота, сообщил директор Центра « Биоинженерия » Российской академии наук Константин Скрябин.

Новосвободненская культура названа по адыгейской станице Новосвободная.  В свое время большинство археологов выделяло другую, переднеазиатскую майкопскую археологическую культуру, как единственную в тех местах, бывшую примерно 5600-5700 лет назад. Но результаты последовавших в 1980-х-1990-х годах раскопок позволили археологам не только усомниться в связи новосвободненской и майкопской культур, но и предложить гипотезу о решающем вкладе в формирование новосвободненской культуры одного из вариантов так называемой индоевропейской культуры воронковидных кубков.

Скрябин выступил в понедельник на международной конференции, посвященной 80-летию со дня рождения выдающегося советского ученого в области наук о жизни, вице-президента Академии наук СССР Юрия Овчинникова и 55-летию Института биоорганической химии имени академиков Шемякина и Овчинникова.

Ученый отметил, что генетический анализ – это инструмент, который помогает археологам вынести окончательный вердикт в пользу той или иной гипотезы.

По его словам, в работе, которую выполнили специалисты Национального исследовательского центра « Курчатовский институт », Центра « Биоинженерия » при участии сотрудников петербургского Института истории материальной культуры РАН и Новороссийского исторического музея-заповедника, изучалась ДНК из митохондрий (« энергетических фабрик » клеток), выделенная из остатков древних людей, живших свыше 5,5 тысяч лет назад в районе Новосвободной.
Результаты генетического анализа позволяют предположить общность новосвободненской культуры с культурой воронковидных кубков. « Вывод такой – новосвободненская культура – это культура, которая пришла из Европы », — сказал Скрябин.

Кроме того, методы генетических исследований « подсказали » ученым возможный род занятий носителей новосвободненской культуры.

« Мы задали себе вопрос: а как была устроена жизнь этих людей бронзового века? Как это определить? В основном, археологи  определяют это по тому или иному захоронению, стиль которого связан со стилем жизни этих людей. У нас была такая идея – если это были собиратели или охотники, или люди, занимавшиеся сельским хозяйством, то, может быть, у них были болезни, которые встречаются и у животных и у человека », — сказал Скрябин.

По его словам, в одном из образцов новосвободненской культуры удалось найти следы ДНК бактерии — возбудителя бруцеллеза, который встречается у крупного рогатого скота и передается человеку. « Поэтому мы делаем вывод, что, может быть, новосвободненская культура была связана с сельскохозяйственными вещами », — заключил ученый.

РИА Новости http://ria.ru/science/20140915/1024223871.html#ixzz40vg0t9NT
1) Н. А. Николаева, ЦЕНТРАЛЬНО-ЕВРОПЕЙСКАЯ ЛИНИЯ В РАЗВИТИИ БРОНЗОВОГО ВЕКА СЕВЕРНОГО КАВКАЗА
(N.A.Nikolaeva, Central-European Tradition in the developmemnt of the Bronze Age in the Northern Caucasus)
– http://vestnik.kemsu.ru/Content/documents/Bulletin_Kemsu_11_3.pdf,  p.49-55. Akademia.edu. Tam dalsza literatura.
2) N.A. Nikolajeva, Etnokulturowe procesy na północnym Kaukazie w III-II tysiącleciu p.n.e. według danych archeologii, lingwistyki i mitologii, Moskwa 2011,http://archaeolog.ru/media/ksia/223/09_nikolaeva.pdf
3) Н. А. Николаева, ПЕРИОДИЗАЦИЯ КУБАНО-ТЕРСКОЙ КУЛЬТУРЫ (КОНЕЦ III – НАЧАЛО II ТЫС. ДО Н.Э.),
(N.A. Nikołajeva, Periodyzacja kubano-terskiej kultury (koniec III – początek II tys. p.n.e., Moskwa 2012)
–  http://www.vestnik.vsu.ru/pdf/history/2011/02/2011-02-23.pdf
4) Н. А. Николаева, Европа и Кавказ: культурно-исторические параллели Вестник ТГПУ . 2011.
N.A. Nikołajeva, Europa i Kaukaz: kulturowo-historyczne paralele, Moskwa 2011
–  http://vestnik.tspu.ru/files/PDF/articles/nikolaeva_n._a._83_86_11_113_2011.pdf
5) В. А. Сафронов, Индоевропейские прародины, Moskwa 2005 (str. 402, online) –http://istorya.ru/book/safronov/index.php
(W.A. Safronov, Indoeuropejskie praojczyzny, Moskwa 1989 (2005 online).
6) Н. А. Николаева, Этно-культурные процессы на Северном Кавказе в III – II тыс. до н.э в контексте древней истории Европы и Ближнего Востока.  –  Этно-культурные процессы на Северном Кавказе в III – II тыс. до … http://www.academia.edu/…/. .
(N.A. Nikolajeva, Etnokulturowe procesy na Północnym Kaukazie w III-II tysiącleciu w kontekście starożytnej historii Europy i Bliskiego Wschodu, Moskwa  2011, monografia, s.536, online). Tam pełna literatura i dokumentacja badań.
7) Новосвободненская культура , Wikipedia ;     Резепкин, Алексей Дмитриевич
8) G.A. Klimov, Drevniejszije indoeuropeizmy kartwelskich jazykov 1994  (‚Starożytne indoeuropeizmy w kartwelskich językach’)
9) Wiadomość agencji RIA Novosti (badania archeologicznego PIE-mtDNA) :http://ria.ru/science/20140915/1024223871.html

przyp red.* Z artykułu zostały wycięte odnośniki do brakujących zdjęć.