Przejdź do treści

Słowiano-Aryjskie Wedy. O budowie Wszechświata i historii Człowieczeństwa.

Wedy przechowują unikalne informacje o Sławiano-Aryjskiej Wiedzy, zapisane na złotych płytach ponad 40.000 lat temu, z historią zasiedlenia Ziemi, znajomościami praw przyrody, przykazaniami naszych przodków i prognozą wydarzeń do naszego czasu.

Historia obejmuje takie wydarzenia jak: Czas trzech Słońc (602.374 r. p.n.e.); Czas Tary,córki Peruna (163.030 r. p.n e.); Wielką Assu (wojna) i zagłada planety Dei (151.336 r. p.n.e.); Okres trzech Księżyców (140.990 r. p.n.e.); zagłada Księżyca Leli i Wielkie Przesiedlenie z Daarii (109.806 r. p.n.e.); Utworzenie Asgarda Iryjskiego (104.778 r. p.n.e.); trzecie Odwiedziny Wajtmany Peruna (38.004 r. p.n.e.); zagłada Księżyca Fatty, Atlantydy i Wielkie Ochłodzenie (11.008 r. p.n.e.); wojna Białej rasy i Żółtej i Stworzenia Pokoju (Świata) w Gwiezdnej Świątyni (5.508 r. p.n.e.). Także zdarzają się wiadomości o starych jednostkach miary i starym kalendarzu naszych przodków.

  1. 7.522 od Utworzenia Pokoju (Świata) w Gwiezdnej Świątyni
    2. 13.022 od Wielkiego Ochłodzenia [potop]
    3. 44.558 od Stworzenia Wielkiego Koła Raszenii
    4. 106.792 od Stworzenia Asgardu Iryjskiego
    5. 111.820 od Wielkiego Przesiedlenia z Daarii
    6. 143.004 od okresu Trzech Księżyców
    7. 153.380 od Assa Dei
    8. 185.780 od Czasu Tule
    9. 604.388 od Czasu Trzech Słońc
    10. 957.522 – od pojawienia się Bogów
    11. 1,5 miliarda – od przybycia na Ziemię-Midgard pierwszej wajtmany Wielkiej Rasy Rodu niebieskiego

Słowiano-aryjskie Wedy

Sławiano-Aryjskie Wedy (Wiedza) w szerokim sensie stanowią dokładnie nie określony krąg starożytnych dokumentów sławiańskich i aryjskich narodów, włączając w to tak wyraźnie datowane i posiadające autorstwo prace, jak i podawane ustnie i zapisane stosunkowo niedawno ludowe podania, opowieści, epikę itp.
W wąskim sensie pod pojęciem Wed rozumie się tylko “Santii Wedy Peruna”(Księgi Wiedzy albo Księgi Mądrości Peruna), składające się z dziewięciu ksiąg, podyktowanych przez naszego pierwszego przodka boga Peruna, naszym dalekim przodkom w czasie swojego trzeciego przylotu na Ziemię-Midgard na obiekcie latającym Wajtmanie w 38.004 r. p.n.e. (albo 40.009 lat temu). Na dzisiejszy dzień przeprowadzona na język ruski i opublikowana jest tylko pierwsza księga tych Wed.

W całych Wedach zawiera się głęboka wiedza o przyrodzie i odbija się historia Ludzkości na Ziemi w ciągu ostatnich kilku setek tysięcy lat, przynajmniej, ponad 600.000 lat. One także utrzymują zapowiedzi Peruna o nadchodzących wydarzeniach na 40.176 lat naprzód, tj. do naszego czasu i jeszcze w 167 lat naprzód.

Wedy w swojej podstawie, na której początkowo zostały zapisane, dzielą się na trzy grupy podstawowe:

santi – to płyty ze złota albo innego metalu szlachetnego, nie poddającego się korozji, na które teksty nanosiło się w drodze bicia znaków i wypełnienia ich farbą. Następnie te płyty wzmacniało się trzema pierścieniami w charakterze ksiąg albo kształtowało się w dębowe uposażenie i oprawiano w czerwone płótno;

haratii – to arkusze albo zwitki z wysokiej jakości pergaminu z tekstami;

wołhwari – to drewniane deseczki z napisanymi albo wyciętymi tekstami.

Najstarsze ze znanych dokumentów – to santii. Początkowo właśnie “santii Wedy Peruna” podawało się za Wedy, ale w nich są wzmianki o innych Wedach, które jeszcze wtedy, tj. ponad 40 tysięcy lat wcześniej, nazywali Starymi i które na dzisiejszy dzień są albo zgubione, albo są przechowywane w zacisznych miejscach i na razie z jakiejś przyczyny nie rozbrzmiewają. Santii odzwierciedlają najbardziej ukrytą Starą Wiedzę. Można nawet powiedzieć, że one stają się archiwum wiedzy. à Propos, indyjskie Wedy – to tylko część Sławiano-Arijskich Wed, podanych do Indii przez Aryjczyków około 5.000 lat temu.

Haratii były, na ogół kopiami santi, albo, być może, wypisami z santi, przeznaczonymi dla szerszego korzystania w kapłańskim środowisku. Najstarsze harati i- to “Haratii Światła” (Księga Mądrości), które zostały zapisane 28.736 lat temu (albo, dokładniej, od 20 sierpnia do 20 września 26.731 r. p.n.e.). O tyle, o ile haratii zapisane lżej, niż zrobione bicie santii na złocie, to szerokie historyczne wiadomości zapisywały się właśnie w takim wyglądzie.

Tak, na przykład, haratii pod nazwą “Awesta”, zostały przepisane na 12.000 wołowych skórach 7.513 lat temu z historią wojny sławiano-aryjskich narodów z Chińczykami. Zawarcie pokoju między walczącymi stronami nosiło nazwę Stworzenie Pokoju w Gwiezdnej Świątyni (SŚGŚ). A Gwiezdnej Świątyni [Chramu] nosił nazwę rok wg naszego dawnego kalendarza, w który został wzięty ten pokój.

W historii Ziemi to była pierwsza wojna światowa i to wydarzenie było na tyle wstrząsającym, a zwycięstwo na tyle ważne dla Białej Rasy, że posłużyła za punkt odniesienia dla wprowadzenia nowego kalendarza. Od tamtej pory wszyscy biali ludzie liczyli lata od Stworzenia Pokoju. A zniesiony ten kalendarz był w 1.700 roku przez Piotra I Romanowa, który pozawiązywał nam bizantyjski kalendarz o tyle, o ile tylko za pomocą Bizantyjskiego imperium Romanow doszedł do władzy. A sama “Awesta” została zniszczona przez Aleksandra Macedońskiego po podżeganiu przez egipskich kapłanów po to, żeby Stworzenie Pokoju w Gwiezdnej Świątyni nie rozlało światła na “stworzenie świata”, opisane pod ich dyktowane w Biblii.

Wśród wołhwowych można nazwać “Welesową księgę”, zapisaną (możliwe, stopniowe i przez kilku autorów) na drewnianych deseczkach i odbijającą historię narodów południowo-wschodniej Europy w ciągu półtora tysięcy lat do chrztu Kijowskiej Rusi. Wołhwowe przeznaczone dla czarowników – naszego dawnego duchowieństwa staroobrzędowców, skąd i wulgarnie nazwa tych dokumentów. Wołhwowe metodycznie zniszczone przez Chrześcijańską cerkiew.

W starożytności, u sławiano-aryjskich narodów istniały cztery podstawowych pisma – wg liczby podstawowych Rodów Białej Rasy. Najstarsze z zachowanych dokumentów, tj. santii, zostały zapisane starymi h’Arijskimi Runami albo Runikami, jak je jeszcze nazywają. [jest jeszcze nazwa Karuna] Stare Runy to nie litery i nie hieroglify w naszym współczesnym rozumieniu, a swojego rodzaju tajne obrazy, przekazujące ogromny zakres Dawnej Wiedzy. One zawierają w sobie dziesiątki znaków, spisywanych pod ogólną linią, nazywaną podniebną. Znaki oznaczają i liczby i litery i oddzielne przedmioty albo zjawiska – albo często używane, albo bardzo ważne.

W starożytnych czasach h’Arijska Runika stała się podstawową bazą dla stworzenia uproszczonych form pisma: starego Sanskrytu, Linii i Rezów, Dewanagari, germano-skandynawskiej Runiki i wielu innych. Ona razem z innym pismem Sławiano-Arijskich Rodów także stała się podstawą wszystkich współczesnych alfabetów, zaczynając od dawnosławiańskiego i kończąc na cyrylicy i łacinie. Tak nie Cyryl z Metodym wymyślili nasze pismo – oni tylko stworzyli jeden z jego dogodnych wariantów, co zostało wywołane przez potrzebę rozszerzania chrześcijaństwa na językach sławiańskich.

Należy także dodać, że Sławiano-Arijskije Wedy zachowuje/chroni żerca-strażnik albo Kapien-Inglingi, tj. Strażnicy Starożytnej Mądrości, przy Sławiano-Arijskich Chramach (świątyniach) Staroruskiego Ingliisticzeskowo Kościoła Prawosławnych Starowierców-Inglingów. Nigdzie nie określono dokładnego przechowywania (Ścisłe miejsca przechowywania nigdzie nie wskazują się o tyle), ponieważ naszą Dawną Mądrość niektóre siły starały się zniszczyć przez ostatnie tysiąc lat. Teraz kończą się czasy panowania tych sił i strażnicy Wed zaczęli tłumaczyć je na język ruski i publikować. Na dzień dzisiejszy ze skróconym tłumaczeniem w sumie jest tylko jedna z dziewięciu ksiąg “Santii Wedy Peruna”. Ale to w ścisłym sensie Wedy. A w szerokim sensie kawałeczki Wed są przechowywane w różnych miejscach przez wszystkie białe narody – potomków tych Sławiano-Arijskich Rodów, które pierwsze zasiedliły naszą Ziemię.

à Propos, należy także zaznaczyć, że Inglija (skąd i pochodzi nazwa kościoła staroobrzędowców) – to niejaki potok, szybsze, energie we wszystkich jej rodzajach, które idą od jednolitego i niepojętego Boga-Stwórcy Ra-M-Ha. Oprócz Ra-M-Hi nasi dalecy przodkowie czcili swoich pierwszych przodków i opiekunów, także uważanych za bogów. Im także były wymyślone specjalne obrazy, które pozwalały koncentrować uwagę i wolę mnóstwa ludzi dla kierowania siłami przyrody, na przykład, dla wezwania deszczu (a ludzie – jak mali bogowie, dlatego do wielkich sytuacji musieli łączyć swoją wolę i energię psychiczną). Te obrazy także zwano bogami. Takich obrazów u naszych przodków były trzy rodzaje bogów na czele z tym, którego oni nazywali Ra-M-Ha.

Nasza Galaktyka

Na początku trzeba przypomnieć, że widzialna część naszej Galaktyki stanowi dysk średnicy 30 kiloparseków, utrzymujący przykładowo 200 mld gwiazd, które grupują się w czterech wygiętych rękawach/ ramionach. Widzimy Galaktykę letnimi nocami od żebra w charakterze Drogi Mlecznej. Samo słowo “Galaktyka” wynikło z greckiego słowa “galactikos” – mleczny. Dlatego naszym obserwacjom (nawet za pomocą teleskopów i radioteleskopów) galaktyczne rękawy są praktycznie niedostępne, i współczesna nauka uważa, że ich wszystkich są dwa. Faktycznie są cztery, i nasi dalecy przodkowie tą prawdę znali/ wiedzieli. Szeroko używany ich znak to swastyka (zhańbiona przez niemiecki faszyzm) – to i jest znakiem, oznaczającym naszą Galaktykę. Jest i odpowiednia Runa w Starym h’Arijskim piśmie, oznaczająca ten obiekt Wszechświata.

Nasza Galaktyka nie zawsze istniała i nie zawsze będzie istnieć. Galaktyki we Wszechświecie rodzą się z pierwotnej pramaterii (eteru) i, mija cykl rozwoju, umierają, żeby znów dać życie nowym galaktykom, jak to robi się z trawą albo liśćmi drzew w ciągu roku. Innymi słowy, we Wszechświecie odbywa się fluktuacja materii w obszarze i w czasie, a Wszechświat istnieje zawsze. Cykl rozwoju każdej galaktyki opisano we wszystkich szczegółach we wzmiankowanej wyżej “Księdze Mądrości”. Podobny opis spotyka się i w starym dokumencie z Indii, który wykorzystała Helena Bławacka do napisania swojej książki “Tajna doktryna”.

Życie początkowo właściwe wszystkim formom materii na wszystkich jej podzielonych poziomach i przejawia się na określonych stopniach jej ewolucji. Dokładnie tak samo ono przejawia się i przy wykształceniu materii w charakterze gwiazd i planet w tym organicznym wyglądzie, w którym ją znamy. Ale rozumne życie zdolne samorozprzestrzeniać się od planet jednej gwiazdy do planet innej gwiazdy wg miary swojego rozwoju, gromadzenia pewnej masy krytycznej i osiągania określonego poziomu postępu technicznego, przy którym możliwa budowa międzygwiezdnych statków kosmicznych. Widoczne, że z początkiem wykształcenia naszej Galaktyki gwiazdy zaczęły zapalać się bliższej jej centrum. A więc, i życie w organicznym wyglądzie po raz pierwszy powstało (albo, dokładniej, przejawiło się) właśnie tam. A więc, i największego poziomu duchowego i rozwój fizyczny osiągnęli ludzie, którzy żyją bliżej pod względem centrum Galaktyki i powinni wydawać się nam bogami.

System słoneczny

Nasz system słoneczny znajduje się w rękawie Oriona bliżej pod względem peryferii Galaktyki, w odległości przykładowo 10 kiloparseków od jej centrum. Dlatego organiczne życie na niej mogło pojawić się dwoma drogami: samopowstać albo zostać przyniesione przez bardziej rozwinięte cywilizacje z gwiazd, które znajdują się bliżej pod względem centrum Galaktyki. Wedy opowiadają, że ludzie zjawili się na Ziemi w drodze ich migracji na wielkich aparatach/ urządzeniach kosmicznych Wajtmarach z planet innych gwiezdnych systemów. A na Ziemi do tego czasu były tylko rośliny i zwierzęta, tak małpy, które nie zdążyły proewolucjonizować do poziomu istot rozumnych, którymi są ludzie.

Nasi dalecy przodkowie posiadali bardziej dokładne dane nie tylko o Galaktyce, ale też o naszym systemie słonecznym, niż my teraz. W szczególności, doskonale znali jej historię i jej budowę. Wiedzieli, co wchodzi w skład naszego systemu słonecznego, nazywanego Systemem Jariły-Słońca, wchodziło 27 planet i dużych asteroid, nazywanych Ziemiami. Nasza planeta nosiła nazwę Midgard-Ziemia, w imieniu (nazwie) której na dzisiejszy dzień została tylko rodowa nazwa – Ziemia. Inne planety także posiadały inne imiona (nazwy): Ziemia Horsa (Merkury), Ziemia Mercany (migotać ?) (Wenus), Ziemia Oreja (Mars), Ziemia Peruna (Jowisz), Ziemia Striboga (Saturn), Ziemia Indra (Chiron, asteroida 2 060), Ziemia Waruna (Uran), Ziemia Nija (Neptun), Ziemia Wija (Pluton).

Zniszczona ponad 153 tys. lat temu Ziemia Deja, nazywana teraz Faetonem, znajdowała się tam, gdzie teraz jest rozmieszczony pas asteroid – między Marsem a Jowiszem. Do początku zasiedlenia Ziemi ludźmi na Marsie i Deji już znajdowały się stacje kosmicznej nawigacji i połączenia/ związki naszych przodków. Tylko całkiem niedawno pojawiły się wiadomości, że na Marsie rzeczywiście kiedyś były morza i, być może, planeta była zamieszkana.

Inne planety systemu słonecznego dotychczas jeszcze nie znane naszym astronomom (w nawiasie wskazane okresy obiegu wokół Słońca w ziemskich latach): Ziemia Welesa (46,78) – między Chironem i Uranem, Ziemia Siemargła (485,49), Ziemia Odyna (689,69), Ziemia Łady (883,6), Ziemia Udżeca (1147,38), Ziemia Radogosta (1952,41), Ziemia Tora (2537,75), Ziemia Prowie (3556), Ziemia Kroda (3888), Ziemia Połkana(4752), Ziemia Smoka (5904), Ziemia Rugija (6912), Ziemia Czura(9504), Ziemia Dogody (11664), Ziemia Dajma (15552).

Inaczej wyglądał i system Ziemi ze swoimi towarzyszami, których nasi przodkowie nazywali Księżycami. Midgard-Ziemia najpierw miała dwa Księżyce – istniejący teraz Miesiąc z okresem obiegu 29,3 dnia i Lela z okresem obiegu 7 dni (od niej, z pewnością, jest siedmiodniowy tydzień). Około 143 tys. lat temu do naszej Ziemi był przekazany Księżyc Fatta od martwej Dei i rozmieszczony między orbitami Miesiąca i Leli z okresem obiegu 13 dni. Lela została zburzona w109.806 r. p.n.e., a Fatta – w 11.008 r. p.n.e. w rezultacie stosowania przez Ziemian wielkiej mocy broni, co doprowadziło do światowych katastrof i odwrotu Ludzkości do epoki kamienia.

Zgodnie z Runicznymi kronikami, 300 tys. lat temu wygląd zewnętrzny Midgard-Ziemii był całkiem inny. Pustynia Sahara była morzem. Ocean indyjski – lądem. Gibraltarskiej cieśniny nie było. Na Rosyjskiej Równinie, gdzie znajduje się Moskwa, było Zachodnie morze. W Północnym oceanie lodowatym był duży kontynent Daarija. Jest kopia-mapy Daarii, która została skopiowana przez Merkatera w 1595 r. ze ściany jednej z piramid w Gizie (Egipt). Zachodnią Syberię wypełniało Zachodnie morze. Na terytorium Omska była duża wyspa Awanturnik. Daariję z kontynentem wiązał górski przesmyk – Ripiejskije (Uralskie) góry. Rzeka Wołga wpadała w morze Czarne. A, rzecz najważniejsza, planeta nie miała nachylenia swojej osi i posiadała bardziej ciepły i łagodny klimat w północnych szerokościach, niż teraz.

Wielkie wojny w Galaktyce

Midgard-Ziemia znajduje się praktycznie na Granicy, którą dzieli centralna, sprzyjająca dla życia część Galaktyki, od tej peryferyjnej jej części, w której wyczuwa się brak bogactwa naturalnego i, rzecz najważniejsza, energii (Inglii).

Wszystkie te braki wyraźnie widoczne są nawet w ramach naszej planety: na biegunach – zimno i lód, na równiku – upał i pustynia, w średnich szerokościach – pojawiające się z okresem mającym 25.920 lat z powodu precesji Ziemi ochłodzenia, zmuszające migrować ludzi i zwierzęta. I nawet w jednym i tym samym miejscu w ciągu roku następuje to zimowe zimno, to jesienna słota, to letni upał. Ludzie zmuszeni na zimę robić zapasy jedzenia, drewna, ciepłego ubrania. W wyniku tego – walka o sprzyjające terytoria pobytu, o las, ropę naftową, węgiel, gaz, złoża metali itp., kończąca się konfliktami, wojnami, w tym światowymi.

Dlatego że im bliżej do centrum Galaktyki przy planetach jest po kilka słońc, cała ich powierzchnia równomiernie nagrzewa się, w tym od strony jądra Galaktyki, ludzie nie potrzebują ogrzewania w pomieszczeniach, ciepłych ubrań, nie cierpią z braku pożywienia i wody. Całe ich działanie skierowane jest na poprawne przedłużenie rodu, na troskę o bliskich, na gromadzenie i przekazywanie wiedzy, na rozwój duchowości.

Sławiano-Aryjskie Wedy opowiadają o tym, że we Wszechświecie istnieje mnóstwo światów – jak na naszym wg skali poziomie, tak i na innych, w tym na bardzo i bardzo subtelnych poziomach. Przejście żywej istoty rozumnej z jednego świata w subtelniejszy (bardziej cienki) świat możliwy jest tylko ze stratą gęstego ciała i tylko z rozwojem wszystkich wyższej duchowości. Dlatego istnieje tak zwana Złota Droga Rozwoju Duchowego, która posiada swoje prawidłowości, związane, przede wszystkim, z dostępnością wiedzy.

Wedy twierdzą, że w starożytności Czarnobóg postanowił obejść Wszechświatowe Prawa wspinaczki po Złotej Drodze Rozwoju Duchowego, zdjąć Ochronne Pieczęcie z Ukrytej Starej Mądrości swojego Świata dla Światów Niższych w nadziei na to, że wg Prawa Boskiej Zgodności do niego zejdą Ochronne Pieczęcie z Ukrytej Starej Mądrości wszystkich Światów Najwyższych. Szlachetny Białobóg połączył Jasne Siły w obronie Boskich Praw, w rezultacie czego rozwiązała się Wielka Assa – wojna z ciemnymi mocami z Niższych Światów.

Światłe Siły zwyciężyły, ale część Dawnej Wiedzy jednak znalazła się w Niższych Światach. Odzyskawszy Wiedzę przedstawiciele tych Światów zaczęli wspinaczkę po Złotej Drodze Rozwoju Duchowego. Jednak oni nie nauczyli się rozróżniać Dobra i Zła i stale próbowali wprowadzać najpodlejsze formy życia w przygraniczne ze Światem Ciemności obszary, gdzie trafiły Niebieskie Gmachy (gwiazdozbiory) Makoszy (Wielkiej Niedźwiedzicy), Rady (Oriona) i Rasy (Małego Dużego Lwa). Żeby Ciemne Siły nie mogły dostawać się na Światłe/ Jasne Ziemie, Bogowie-obrońcy stworzyli ochronną Granicę, która przechodziła przez Ziemie i Gwiazdy wskazanych Gmachów (gwiazdozbiorów), a także przez Światy Jawi (nasz świat), Nawi (świat zmarłych) i Prawi (świat bogów). Nasza planeta także znajduje się na tej Granicy, a Ludzkość staje się świadkiem i uczestnikiem wojen.

Nasi przodkowie

W czasach starożytnych Midgard-Ziemia znajdowała się na przecięciu ośmiu kosmicznych Dróg, które wiązały zagospodarowane Ziemie w dziewięciu Gmachach Światłych/ Jasnych Światów, włączając Gmach Rasy, gdzie żyli tylko przedstawiciele Wielkiej (Białej) Rasy albo Rasiczi. W tych czasach przedstawiciele mianowicie Białej Ludzkości pierwsi zaludnili i zagospodarowali Midgard-Ziemię.

Praojczyzna (Прародиной) licznych naszych przodków pojawiła się w systemie słonecznym ze Złotym Słońcem w Gmachu Rasy. Rody Białych ludzi, żyjących na Ziemiach w danym systemie słonecznym, zwą go Dadźbóg-Słońce (współczesna nazwa – Beta Lew albo Dienieboła). Jego nazywają Jarowielkim Złotym Słońcem, ono jaskrawsze w promieniowaniu potoku świetlnego, rozmiarem i masą, niż Jariło-Słońce.

Wokoło Złotego Słońca obraca się Ingard-Ziemia, okres obiegu której wynosi 576 dób. Ingard-Ziemia ma dwa Księżyce: Duży Księżyc z okresem obiegu 36 dni i Mały Księżyc z okresem obiegu 9 dni. W systemie Złotego Słońca na Ingard-Ziemi istnieje życie biologiczne, podobne do życia na Midgard-Ziemi.

W jednej z bitew drugiej Wielkiej Assy (wojny) na powyższej Granicy statek kosmiczny Wajtmara, przewożący przesiedleńców – w tym z Ingard-Ziemi, odniósł obrażenie i z przymusu wylądował na Midgard-Ziemi. Wajtmara opadła na północny kontynent, który został nazwany przez gwiezdnych podróżnych Daarijej (Darem Bogów, Darem Arian).

Na Wajtmanie znajdowali się przedstawiciele czterech Rodów zjednoczonych Ziem Wielkiej Rasy: Rody Aryjczyków – h’Arijcy i da’Arijcy; Rody Słowian – Rassieny i Swiatorusy. To byli ludzie z białą karnacją i wzrostem ponad 2 metrów, ale mieli różnice we wzroście, w kolorze włosów, w kolorze tęczówki oczu i w grupie krwi.

Da’Arijcy mieli srebrny (szary, stalowy) kolor oczu i jasny blond, prawie białawe, włosy. H’Arijcy posiadali zielony (szmaragdowy) kolor oczu i jasnoblond włosy. Niebieski (siny, chabrowy, jeziorowy) kolor oczu i włosy od białawego do ciemnoblond były u Świętorusów. Rassieny mieli ogniste (piwne, światło-brązowe, żółte) oczy i ciemnoblond włosy. Kolor oczu zależy od tego, jakie Słońce świeciło ludziom tych Rodów na ich ziemiach ojczystych w trakcie ich ewolucji.Aryjcy odróżniali się od Świętorusów i Rassienów jeszcze i tym, że umieli rozpoznawać, gdzie jest fałszywa informacja (Kłamstwo), a gdzie – Prawda. To zostało powiązane z tym, że Aryjcy posiadali doświadczenie wojny z ciemnymi mocami broniąc swoich Ziem.

Po remoncie Wajtmary, część załogi uleciała (tj. wróciła “na niebiosa”), a część została na Midgard-Ziemi, o tyle, o ile planeta im spodobała się, a u wielu z nich do momentu odlotu zdążyły urodzić się “ziemskie” dzieci. Ci, którzy zostali na Midgard-Ziemi, zaczęli nazywać się Asami. Asy – potomkowie Niebieskich Bogów, żyjący na Midgard-Ziem. A terytorium ich dalszego rozsiedlenia zaczęło nosić nazwę Asijej (później Azją), ponieważ początkowo zasiedlili ją Asy. Po rozsiedleniu także pojawiły się nazwy “Rassienija”, “Rasiczi”.

Następnie nastąpiło przeniesienie się z Ingard-Ziemi ludzi Białej Rasy na Midgard-Ziemię, na Daarię. Przesiedleni ludzie na Midgard-Ziemię pamiętali o swojej starej praojczyźnie i tytułowali siebie nie inaczej jak “Dażdbogowi wnukowie”, tj. potomkowie tych Rodów Wielkiej Rasy, które żyły pod blaskiem Dażdboga-Słońce. Żyjących na Midgard-Ziemi zaczęli nazywać Wielką Rasą, a pozostałych żyjących na Ingard-Ziemi – Starą Rasą.

Różni ludzie

Na Midgard-Ziemi mieszkają ludzie z różną karnacją i pewnym terytorium pobytu. Ziemska ludzkość ma przodków, którzy przybyli na Midgard-Ziemię w różnym czasie z różnych Niebieskich Gmachów i mają swoją karnację: Wielkiej Rasy – biały; Wielkiego Smoka – żółty; Ognistego Smoka – czerwony; Mrocznego Nieużytku – czarny; Piekielnego Świata – szary.

Sojusznikami Białej Rasy w bitwie z Siłami Ciemności byli Ludzie z Gmachu Wielkiego Smoka. Im pozwolono zamieszkać na Ziemi określiwszy miejsce na Południowym Wschodzie, o wschodzie Jariły-Słońca. To współczesne Chiny.

Drugiemu sojusznikowi, ludziom z Gmachu Ognistego Smoka, określili miejsce na ziemiach na Zachodnim (Atlantyckim) Oceanie. Następnie, z przyjściem do nich Rodów Rasy Wielkiej, ta Ziemia zaczęła nosić nazwę Antłani, tj. Ziemia Antów. Starożytni Grecy nazywali ją Atlantydą. Po zagładzie Antłani 13 tys. lat temu bogobojnych czerwonoskórych ludzi na Wajtmarach przewieziono na Amerykański kontynent.

W czasach starożytnych władania Wielki Kraj Czarnych Ludzi obejmował nie tylko Afrykański kontynent, ale też część Indostanu (Półwyspu Indyjskiego). Kiedy-to Rasiczi uratowali część ludzi z czarną karnacją, ginących na różnych Ziemiach w Gmachach Mrocznego Nieużytku, zniszczonych przez siły Ciemności, przesiedlono ich na Afrykański kontynent i do Indii. Wtedy uratowali część Czarnych Ludzi z umarłej planety Dei.

Indyjskie plemiona drawidów i nagów należały do negroidalnym (na)rodów i czcili Boginię Kali-Ma – Boginię Czarnej Matki i Czarnych Smoków. Ich rytuałom towarzyszyły krwawe ludzkie ofiary. Dlatego nasi Przodkowie podarowali im Wedy – Święte Teksty, teraz znane są jako Indyjskie Wedy (Hinduizm). Nauki o odwiecznych Niebieskich Prawach, – takich jak Prawo Karmy, Inkarnacji, Reinkarnacja, Rita i innych, – one odmawiały od nieprzyzwoitych dzieł.

Wszyscy wyżej wymienieni ludzie chociaż różnią się karnacją, ale mają jeden genotyp.

Wrogom Wielkiej Rasy i innych Ras na Midgard-Ziemi, jawili się przedstawiciele Piekielnego Świata, potajemnie przeniknęli na Midgard-Ziemię, dlatego terytorium ich pobytu nie określone. W Wedach oni nazwani są Cudzoziemcami, a miejsce ich pierwotnego zamieszkiwania – Piekłem. Jak wskazują Wedy, posiadali szarą skórę, oczy koloru Mroku, byli początkowo dwupłciowi (hermafrodyty), mogli być kobietą albo mężczyzną (zależnie od faz Księżyca zamieniała się ich seksualna orientacja). Stwarzali wszelki fałszywe religijne kulty. Zagrażali wszystkiemu cudzemu. Wszystkie ich myśli tylko o władzy. Cel Cudzoziemców – naruszyć harmonię, panującą w Świecie Światła i zdruzgotać Potomków Rodu Niebieskiego i Rasy Wielkiej, o tyle, o ile tylko oni mogą dać im godny odpór.

Szarzy ludzie przybywali na Midgard-Ziemię w niedużych ilościach w różnych czasach. Ale w masowym trybie, jak świadczą Wedy, ostatni raz przybyli około 6 tys. lat temu [3760 r pne.] i zajęli wolne ziemie na wyspie Sri Lanka. Wodzowie Cudzoziemców nazywają się Kościejami, którzy wykorzystują szarych ludzi w swoich celach. Cudzoziemcy mają inny genotyp, tak jak pierwotnie dwupłciowi. Ale łącząc się (mieszając się na genowym i płciowym poziomie) między pozostałymi ludźmi, stopniowo przeobrazili się w jednopłciowe istoty, ale mające wystarczająco większą warstwę twarzy z genetycznymi i seksualnymi odchyleniami (pederastów, lesbijek, sadystów, masochistów, umysłowo zacofanych itp.), o tyle, o ile zaczęli rozmywać zaczęły genetyczny fundament pozostałych ras. Dążenie do panowania nad innymi ludźmi także staje się wynikiem tego pomieszania ras i powinno rozpatrywać się w społeczeństwie jak patologia.

Bogowie naszych przodków

Na Midgard-Ziemię niejeden raz przybywali Bogowie (opiekunowie, kuratorzy, przodkowie ludzi), utrzymywali stosunki z potomkami Rasy Wielkiej, przekazywali im Mądrość (historię i zapowiedzi przodków, znajomość uprawy roślin, urządzenie życia społeczności, przedłużenia rodów, wychowania dzieci itp.). Minęło 165.032 lat od czasu, kiedy Bogini Tara odwiedzała Midgard-Ziemię. Ona jawi się młodszą siostrą Boga Tarha, zwanego Dażdbogiem (dającym Dawne Wedy). Gwiazda polarna u sławiano-arijskich narodów zwie się na cześć tej pięknej Bogini – Tara (a być może, i odwrotnie, jeśli kobieta przyleciała z tej gwiazdy).

Tarh był opiekunem (kuratorem) Wschodniej Syberii i Dalekiego Wschodu, a Tara – Zachodniej Syberii. Razem wyszła nazwa terytorium – Tarhtara, przeinaczona przez potomków w Tartarię, a następnie przeniesienie w nazwę narodu Tatar.

Ponad 40 tys. lat temu z Uraj-Ziemi w Gmachu Orła na Swarożym (niebieskim) Kręgu, trzeci raz odwiedził Midgard-Ziemię Bóg Perun. Bóg-opiekun wszystkich wojowników i wielu Rodów Rasy Wielkiej. Bóg-gromowładny, kierujący Błyskawicami, syn Boga Swaroga i Łady-Bogurodzicy. Po pierwszych trzech Niebieskich Bitwach między Światłem a Ciemnością, kiedy zwyciężyły Światłe Siły, Bóg Perun zszedł na Midgard-Ziemię, żeby opowiedzieć ludziom o wydarzeniach toczących się i o tym, co czeka Ziemie w przyszłości, o nadejściu mrocznych czasów. Mroczne czasy, to okres życia ludzi, kiedy oni przestaną czcić Bogów i żyć wg Niebieskich Praw, a zaczynają żyć wg praw, które im narzucają przedstawiciele Piekielnego Świata. Oni uczą ludzi samemu stwarzać prawa i wg nich żyć, a tym samym pogorszyć ich życie, prowadząc do degradacji i samozagłady.

Istnieją Podania, że Bóg Perun jeszcze kilka razy odwiedził Midgard-Ziemię, ażeby opowiedzieć Tajemną Mądrość Żercom i Seniorom Rodów Świętej Rasy, jak przygotować się do ciemnych, ciężkich czasów, kiedy rękaw naszej swastycznej galaktyki będzie przechodzić przez obszar, podległy siłom z Ciemnych Światów Piekła. W ten czas Jaśni Bogowie przestaną odwiedzać swoje narody, ponieważ oni nie przenikną w cudze obszary, podległe siłom tych Światów. Z wyjściem rękawa naszej Galaktyki ze wskazanych obszarów, Światli Bogowie znów zaczną odwiedzać Rody Rasy Wielkiej. Początek Światłych czasów zaczyna się w Świętym Roku 7521 od SPGŚ albo w 2012 r. n.e.

Następnie na Midgard-Ziemię przybywał Dażdbóg – Bóg Tarh Pierunowicz, Bóg-Strażnik dawnej Wielkiej Mądrości. Został nazwany Dażdbogiem (dającym Bogiem) za to, że dał ludziom Wielkiej Rasy i potomkom Rodu Niebieskiego dziewięć Santi (Ksiąg). Te Santi zostały zapisane przez stare Runa i utrzymywały Poświęcone Dawne Wedy, Zapowiedzi Tarha Pierunowicza i jego pouczenia. Wszyscy mieszkańcy w różnych Światach (w Galaktykach, Gwiezdnych Systemach) i na Ziemiach, gdzie mieszkają przedstawiciele Dawnego Rodu, żyją zgodnie z Dawną Mądrością, Rodowymi Filarami i Zasadami, których trzyma się Ród. Po odwiedzinach Boga Tarha Pierunowicza naszych Przodków, oni zaczęli zwać siebie “Dażdbogowi wnukowie”.

Naszych Przodków odwiedzali i liczni inni Bogowie.

Zagłada ziemi Dei

Ponad 150 tysięcy lat temu, idąca w Gmachu Swati Wielka Assa (wojna) dotknęła i Ziem systemu Jariły-Słońca. Rozpętała się między Niebieskimi Rodami, oswoiwszymi te Ziemie i siłami Piekielnego Świata, starającymi się zdobyć je. Pretensjonalna bitwa zawiązała się za posiadanie Ziemi Dei. W tym okresie miała dwa Księżyce – Luticyju i Fattu. Fatta była bliższym towarzyszem Ziemi Dei i na jej powierzchni usytuowano siły, przeznaczone dla odbicia zewnętrznego napadu nie tylko na Ziemię Dei, ale też na Ziemię Oreja i Midgard-Ziemię.

Jednak Siłom Światów Ciemności i Piekła udało się zdobyć Księżyc Luticyju jako przyczółek/ teren dla umieszczenia uderzenia po Ziemi Dei. Mieszkańcy Dei zwrócili się o pomoc do Najwyższych Bogów i ci przyszli na ich zew/ wołanie. Najwyżsi Bogowie przenieśli Ziemię Dei razem z mieszkańcami przez Inomirje w inny system słoneczny, a Księżyc Fatta – do Midgard-Ziemi. Po tym po Luticyi było naniesione mocne uderzenie. Wystąpił ogromny wybuch, w rezultacie którego został zburzony Księżyc Luticyja. Z mnóstwa odłamków Księżyca Luticyi z czasem utworzył się pas asteroid. Wybuch Luticyi był na tyle potężnym, że jego potok zdmuchnął część atmosfery z Ziemi Oreja i z kilku Księżyców Ziemi Peruna, które znajdowały się od strony Dei.

W rezultacie życie na powierzchni Ziemi Oreja w równikowych rejonach stało się prawie niemożliwe. Część mieszkańców Ziemi Oreja przeniosła się na Midgard-Ziemię, a pozostała część mieszkańców zeszła do podziemnych miast, specjalnie stworzonych na wypadek napadu.

Po powyższych wydarzeniach Księżyc Fatta stał się trzecim towarzyszem Midgard-Ziemi. Dwa Księżyce – Miesiąc i Lela – znajdowały się na swoich orbitach, a Fattę umieścili między nimi. Ze względu na to, że Fatty rozmiar był nieznacznie mniejszy od Miesiąca i posiadała większą szybkość obrotu wokół swojej osi, pod wpływem sił przyciągania Fatty i Midgard-Ziemi Księżyc Lela przybrał jajowatą formę.

Tak jak wokół Midgard-Ziemi zaczęły obracać się trzy Księżyce, to na niej zaczął zmieniać się klimat. Razem z nim zaczęły pojawiać się nowe rodzaje roślinności i zwierząt. Temperatura powietrza w równikowych rejonach zaczęła podwyższać się o kilka stopni, co dało możliwość Siłom Światów Światła przenieść się z ginących Ziem Pogranicza, gdzie odbywała się Wielka Assa, pozostałym przy życiu życielom [mieszkańcom]. Wokół ich ginących Ziem także obracały się po trzy Księżyce. To byli czarnoskórzy ludzie, ponieważ ich Ziemie obracały się wokół Czerwonych Słońc. Spektrum (widmo) promieniowania Czerwonych Słońc zidentyfikowało kolor ich skóry na genetycznym poziomie. Wszystkich przesiedlonych rozmieszczono na równikowych terytoriach Midgard-Ziemi, na obszarze obecnej Afryki.

Zagłada Księżyca Leli

Pierwszy Wielki Potop zaszedł w rezultacie zniszczenia Księżyca Leli, jednego z trzech Księżyców obracających się wokół Midgard-Ziemi.

Oto jak mówią dawne źródła o tym wydarzeniu: “Dzieci wy Moje! Wiedzcie, że chodzi Ziemia obok Słońca, ale moje słowa nie miną was! I o czasach starożytnych, ludzie, pamiętajcie! O Wielkim potopie, który zniszczył ludzi, o upadku na matkę Ziemię ognia!” („Pieśni ptaka Gamajun”).

“Wy na Midgardzie żyjecie spokojnie od dawnych czasów, kiedy świat umocnił się …pamiętając z Wed o czynach Dażdboga, jak on poruszył twierdzę Kościejów, co na najbliższym Księżycu znajdowali się … Tarh nie pozwolił zdradzieckim Kościejom Midgarda zburzyć, jak zburzyli Deję … te Kościeje, przywódcy Szarych, zginęli razem z Księżycem w pół części [dokładniej pół doli, czyli 18,75 s] … Ale odpłaciła Midgard za wolność Daarii, skrytej przez Wielki Potop … Wody Księżyca ten Potop stworzyły, na Ziemię z niebios oni upadli tęczą, gdyż Księżyc rozkuł na części i z ратью Swarożyczej w Midgard zeszła …” (“Santi Wedy Peruna”).

Po tym, jak na Midgard-Ziemię zwaliły się wody i odłamki niszczonego Księżyca Leli, zmienił się nie tylko wygląd zewnętrzny Ziemi, ale też surowy reżim na jej powierzchni, ponieważ jej oś zaczęła wahadłowe kołysania. Zaczęło się Wielkie Ochłodzenie.

Jednak nie wszyscy potomkowie Rodów Rasy Wielkiej i Rodu Niebieskiego zginęli razem z Daarią. Ludzie zostali uprzedzeni przez Wielkiego Żercę Zbawiciela o czekającej zagładzie Daarii wskutek Wielkiego Potopu i zawczasu zaczęli przenosić się na Eurazjatycki kontynent. Zostało zorganizowanych 15 wysiedleń z Daarii. W ciągu 15 lat ludzie przenosili się Kamiennym Przesmykiem między Wschodnim i Zachodnim morzami na południe. To znana teraz nazwa Kamień, Kamienny Pas, Ripiejskije albo Uralskie góry. 111.812 lat temu (albo w 109.808 r. pne.) odbyło się pełne ich przesiedlenie.

Część ludzi uratowała się podniósłszy się na niedużych obiektach latających Wajtmanach na orbitę okołoziemską i wrócili po Potopie z powrotem. Inni przesunęli się (teleportowali) na drugą stronę “wrót międzyświatowych” do Gmachu Niedźwiedzia w posiadaniu da’Arijców.

Po Wielkim Potopie nasi Wielcy Przodkowie zasiedlili dużą wyspę we Wschodnim Morzu, nazywaną Буян (Awanturnik). Teraz to terytorium Zachodniej i Wschodniej Syberii. Stąd zaczęło się rozsiedlenie Świętej (Białej) Rasy na 9 stron świata. Błogi (korzystny) brzeg Asii albo Ziemi Świętej Rasy – to terytorium współczesnej Zachodniej i Wschodniej Syberii od Ripiejskich gór (Ural) do h’Arijskiego morza (jezioro Bajkał). To terytorium nosiło nazwę Białorzecze, Pięciorzecze, Siedmiorzecze.

Nazwa “Białorzecze” wynikła z nazwy rzeki Irij (Irij Najcichszy, Ira-cisza, Irtysz), którą uważali za Białą, Czystą, Świętą Rzekę i wzdłuż której po raz pierwszy zamieszkali nasi Przodkowie. Po odwrocie z Zachodniego i Wschodniego morza, Rody Rasy Wielkiej zaludniły ziemie, które były wcześniej morskim dnem. Pięciorzecze – ziemia, obmywana rzekami Irtysz, Ob, Jenisej, Angara i Lena, gdzie oni stopniowo rozsiedlili się. Później, kiedy odbyło się ocieplenie po pierwszym Wielkim Ochłodzeniu, i cofnęło się ochłodzenie, Rody Rasy Wielkiej rozsiedlili się także przy rzekach Iszym i Toboł. Od tamtej pory Pięciorzecze przeobraziło się w Siedmiorzecze.

W miarę rozwoju ziemna wschód od Uralskich gór każda z nich otrzymała odpowiednią nazwę. Na północy w dolnym biegu Obu, między Obem a Uralskimi górami – Syberia. Bardziej na południe, wzdłuż brzegów Irtysz, znajduje się, właściwie, Białowodzie. Bardziej wschodni od Syberii, po drugą stronę Obu, znajduje się Zatoka. Na południe od Zatoki znajduje się Jugorje, które dochodzą do Irijskich gór (Mongolskiego Ałtaju).

Stolicą naszych Przodków od tej pory był gród Asgard Irijski (As – bóg, gard – gród, razem – gród Bogów), który został założony w roku 5.028 od Wielkiego Przeniesienia się z Daarii w Rassienię, w święto trzech Księżyców, miesiąca Tajlet, dziewiątego dnia 102 lato Kręgolecia Cisłoboga – dawnego kalendarza (104.778 r. p.n.e.). Asgard został zburzony w r. 7.038 od S.P.G.Ś. (1.530 r. n.e.) przez Dżungarów – wychodźców z północnych prowincji Arimii (Chin). Starzy ludzie, dzieci i kobiety chowali się w podziemiach, a następnie odeszli do pustelni. Dzisiaj w miejscu Asgarda znajduje się gród Omsk. [uważam, że to jest błąd, ponieważ Asgard Iryjski był kilkaset km na północ od Omska, gdzie zlewają się rzeki Irtysz i Ob]

Na cześć schronienia przed Potopem i Wielkim Przeniesieniem się Rodów Rasy Wielkiej w 16-tym roku pojawił się osobliwy obrzęd – Pashet z głębokim wewnętrznym sensem, dokonywany przez wszystkich ludzi prawosławnych. Ten obrzęd jest wszystkim dobrze znany. Na Pashet farbowane jajka uderzają siebie, sprawdzając, czyje jajko mocniejsze. Stłuczone jajko nazywali jajkiem Kościejów, tj. zniszczony Księżyc Lela z bazami Cudzoziemców, a całe jajko nazywali Siłą Tarha Dażdboga. W użytku także pojawiła się bajka o Kościeju Nieśmiertelnym, czyja śmierć była w jajku (na Księżycu Lela) gdzieś na wierzchołku wysokiego dębu (tj. faktycznie w niebiosach).

W rezultacie pierwszego Wielkiego Ochłodzenia półkula północna Midgard-Ziemi w ciągu trzeciej części roku zaczęła pokrywać się śniegiem. Z powodu braku żywności ludzie i zwierzęta zaczęli Wielkie Przeniesienie potomków Rodu Niebieskiego za Uralskie góry, które broniły na zachodnich granicach Świętą Rassienię.

H‘Aryjski Ród na czele z Wielkim Wodzem Антом (Antom) doszedł do Zachodniego (Oceanu Atlantyckiego i za pomocą Wajtman przeprawił się na wyspę na tym oceanie, na którym żyli Bezbożni ludzie ze skórą koloru płomienia Świętego Ognia (ludzie z czerwoną skórą). Na tej ziemi Wielki Wódz zbudował Świątynię (Chram) Trójzębu Boga Mórz i Oceanów (Boga Nija), który opiekował się ludźmi ochraniając ich przed Siłami Zła. Wyspa zaczęła nosić nazwę Ziemi Antów albo Antłania (po starogrecku – Atlantyda).

Zagłada Księżyca Fatty

Jednak życie naszych Przodków na Midgard-Ziemi zostało poddane jeszcze jednej próbie. Jak świadczą Wedy, wielki dostatek otumanił głowy wodzów i żerców. Lenistwo i żądanie cudzego zaćmiły ich rozum. I zaczęli oni kłamać Bogom i ludziom, zaczęli żyć wg swoich praw, naruszając Pakty Mądrych Pierwszych Przodków i Prawa Boga-Twórcy Jedynego. I zaczęli wykorzystać Siłę Żywiołów (być może, grawitacyjną broń) Midgard-Ziemi dla osiągania swoich celów.

13.013 lat wcześniej (w 11.008 r. p.n.e.) w bitwie między ludźmi Białej Rasy a żercami Antłani Księżyc Fatta został zniszczony. Ale przy tym olbrzymi odłamek Fatty werżnął się w Ziemię wskutek czego zmieniło się nachylenie ziemskiej osi na 23 stopnie i zmieniły się lądowe zarysy (stąd – współczesne słowo “fatalny”). Gigantyczna fala trzy razy obeszła ziemię co doprowadziło do zagłady Antłani i innych wysp. Gruchnęło (Grzmotnąć) po Antłani tak, że Midgard przez dwa dni 4 razy przetoczył się wokół obu osi (równikowej i biegunowej), i Jariło dwa razy wschodził na obecnym zachodzie. Wzrosła wulkaniczna aktywność doprowadziła do zabrudzenia atmosfery, co okazało się jedną z przyczyn Wielkiego Ochłodzenia i oblodzenia. Minęło wiele stuleci zanim zaczęła oczyszczać się atmosfera i chłód cofnął się do biegunów. Zamieniły się pory roku, nachylenie osi, Midgard zeszła ze swojej odwiecznej orbity i stopniowo próbuje na nią wrócić. Z powodu tego wszystkiego zamieniły się wszystkie stosunki wzajemne z Systemem Jariły-Słońca, które każda planeta miała i ma w stosunku do Midgardu swój obowiązek (Ziemia Peruna – obrońca, ponieważ łapie na siebie swoim przyciąganiem niebezpieczne dla Midgarda каменюки [ciała typu np. asteroidy?]). Po uderzeniu zmienił się/ obrócił się Swaroży Krąg i ten wyregulowany system stosunków wzajemnych był zniekształcony. Dlatego w Kalendarzu pojawiły się  nieścisłości, niespójności. A co wy chcecie, przecież Dar ten został dany ponad 100 tysięcy lat temu! We współczesnym dokładne tylko globalne cykle, na które sprawy na Midgard nie wpływają.

Po zagładzie Antłani bogobojnych ludzi Rasy Światła Czystego Wajtmana przeniosła na terytorium Wielkiego Kraju Та-Кеми (Ta-Kemi), co znajdował się na wschodzie od Antłani i na południe od Wielkiej Венеи (Europy). Tam mieszkały plemiona ze skórą koloru Mroku (Murzyni) i plemiona ze skórą koloru Zachodzącego Słońca – przodkowie oddzielnych semickich narodów, w szczególności, Arabów. Ta-Kemi – taką nosił nazwę stary kraj, który istniał na północy Afrykańskiego kontynentu, na terytorium współczesnego Egiptu. Z Dawnoegipskich podań wiadomo, że ten kraj był założony przez dziewięciu Białych Bogów, którzy przyszli z Północy. Pod Białymi Bogami w danym przypadku ukrywają się białoskórzy Żercy (Kapłani) – poświęceni w Dawne Znania. Niewątpliwie, byli Bogami dla negroidalnej ludności Dawnego Egiptu. Grecy ich nazywali киммерийцами (Cymeryjczykami).

Biali Bogowie stworzyli państwo Egipt i przekazali ludności miejscowej szesnaście tajemnic: umiejętność budowy mieszkań i świątyń, władanie techniką uprawy roli, hodowlę, nawadnianie, rzemieślniczą sztukę, nawigację, sztukę wojenną, muzykę, astronomię, poezję, medycynę, tajemnice balsamowania, tajne nauki, instytucję kapłaństwa, instytut faraona, wykorzystania zasobów mineralnych. Całą tę wiedzę Egipcjanie otrzymali od pierwszych dynastii. Cztery Rody Rasy Wielkiej, zastępując siebie nawzajem uczyli Starej Mądrości nowych Kapłanów. Wiedza ich była tak szeroka, że pozwoliła szybko zorganizować się w potężną cywilizację. Termin obrazowania (stworzenia) stanu Egipt jest znany – 12-13 tys. lat temu. Trasa jaką biali Żercy znaleźli się w Egipcie, teraz jest znana: Białowodzie (Rassienija) – Antłania (Atlantyda) – Stary Egipt.”

Tłumaczenie dzięki : Norbert

4.5/5 (13 głosów)

Odwiedź stronę autora i pamiętaj by wspierać dobre treści!

W przypadku naruszenia praw autorskich lub licencyjnych prosimy o kontakt

  • Robert pisze:

    link do 2 czesci padł

  • >

    Pobierz Deklarację Suwerena II RP

    Otrzymasz ją też na swój email


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

    Pobierz Deklarację Suwerena

    Otrzymasz ją też na swój email


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności

    Jeśli chcesz być na bieżąco z tym co robimy...


    Nie lubimy spamu, zapisując się dołączysz do newslettera i będziemy wysyłać Ci wiadomości zgodnie z polityką prywatności